اغلب کشورهای جهان حتی چندین سال پیش از حملات به تاسیسات نفتی بقیق متقاعد شده بودند که ایران به مشکل جدی برای همه تبدیل شده است و همه امیدوار بودند که مشکل، بدون اینکه درگیر جنگ با ایران شوند برطرف شود.
در این شرایط یا باید فروپاشی رژیم از درون یا از خارج انجام می‌شد و یا اینکه اصلاحات صورت می گرفت، اما چیزی تغییر نکرد. البته در مورد خود آمریکا که سکان سیاست راهبردی محاصره [تحریم] را هدایت می‌کند هم چیزی تغییر نکرد. آمریکا تلاش می کند تا تهران را مجبور به تغییر خط مشی کند.
چندین دهه است که می دانیم ایران تهدیدی برای موجودیت عربستان سعودی است و امنیت کشورهای خلیج فارس و عراق و مصر و غیره را در معرض خطر قرار می دهد. دامنه تهدیدهای حکومت ایران در یک کشور یا در یک قاره محدود نمی شود.
سی مورد حمله تروریستی تنها از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ در نایروبی و لاگوس و هند و تایلند و آمریکا ثبت شده که ایران در آنها نقش داشته است. طرح ترور سفیر سعودی در واشنگتن و انفجار در سفارت خانه از جمله این عملیات تروریستی است. نکته شایان توجه این است که ایران و دولت آمریکا در مقطع زمانی یادشده گفتگوهای صلح و روابط دوستانه را آغاز کردند.
هیچ کشوری در دنیا حتی سیستم هایی مثل کره شمالی و ونزوئلا که از آن با عنوان حکومت های بد یاد می شود چنین رفتار ستیزه جویانه ای در پیش نگرفته اند. رفتار رژیم خامنه ای بیشترین شباهت را به «القاعده» و «داعش» دارد. این سه سیستم حکومتی به رهبری آیت الله خامنه ای و ظواهری و البغدادی بر ایدئولوژی مذهبی ستیزه جو و خودداری از پذیرش حد و حدود و قوانین و مقررات نظام بین المللی متکی هستند. ایران و «القاعده» و «داعش» به دنبال افزایش نفوذ و ترویج خشونت ورزی از طریق مذهب و زور و ایجاد آشوب هستند. به دنبال حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ جهانیان هم صدا شدند و حکومت «القاعده» سرنگون شد. کشورهای جهان بار دیگر با پیگرد دولت خلافت «داعش» آن را از میان برداشتند اما جرات نداشتند تا دولت خلافت رهبر در ایران را متوقف کنند.
کشورهای جهان اغلب از درگیری جدی هراس داشتند. پیامدهای احتمالی این درگیری سنگین تر از آن خواهد بود که تنها یک کشور بتواند به دوش بکشد؛ حتی اگر ابرقدرتی مثل آمریکا باشد. به همین دلیل بود که واشنگتن از یک حربه پیچیده و کند یعنی محاصره اقتصادی و جلوگیری از دسترسی ایران به دلار و نفت استفاده کرد. این حربه برای تهران گران تمام شد و ایران را به واکنش وا داشت. ایران به نفتکش های چهار کشور حمله کرد. نیز گروه‌های شبه نظامی عراق را برای انجام عملیات ستیزه جویانه به کار گرفت و با گستاخی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی حمله کرد. ایران همچنین ضمن بازداشت شهروندان استرالیایی و بریتانیایی و آمریکایی در این کشور، حکومت‌های یاد شده را تهدید کرد که این افراد را به اتهام جاسوسی و غیره اعدام می کند.
ایران به کابوسی برای دنیا تبدیل شده است. برخورد با ایران هیچ گاه به اندازه کافی جدی نبوده و اقدامات ایران زودهنگام متوقف نشده است. جامعه بین الملل کاری جز هشدار و تعویق اقدامات انجام نمی‌دهد و ایران رفته رفته قلدرتر می شود. روسای جمهور آمریکا و اروپا برای آشتی و کنار آمدن با رژیم ایران تلاش کردند اما به جایی نرسیدند. اروپا به امضای یک توافق آبکی رضایت داد و ایران جواب اروپایی‌ها را با مشارکت بیشتر در جنگ و درگیری و تروریسم از جمله در خود خاک اروپا داد. ایران برای عملیات ترور و بمبگذاری در اروپا برنامه ریزی کرد.
درک رفتار ایران برای اندیشه سیاسی غرب دشوار است. اروپایی ها به ایران به چشم یک حکومت نگاه می‌کنند یعنی یک جمهوری که کرسی و پرچم در سازمان ملل دارد. اما حکومت ایران در واقع تنها یک گروه مذهبگرا و تروریست است، یعنی چیزی مثل «القاعده» و «داعش».
ایران با رفتار خود در چندین سال آینده امنیت و ثبات جهان را در معرض خطر قرار می دهد تا اینکه سرانجام همه درباره رویارویی با ایران به دیدگاه واحد برسند.
برگرفته از الشرق الاوسط فارسی
