مشکل کمبود منابع آب به یکی از بزرگترین فاجعه های برای ملت ایران، در کنار کورونا و بحران اقتصادی مبدل شده است

بحران آب در سیستان و بلوچستان

با گسترش مشکل کم آبی در ایران، که سلامت و رفاه مردم و همچنین تولیدات کشاورزی را به سختی تهدید می کند، رسانه های خبری تهران امروز (سه شنبه) نوشتند که این مشکل به پانزده استان کشور سرایت کرده و ممکن است در آینده باز هم وخیم تر گردد.

گرچه کمبود بارندگی را می توان یک مشکل اصلی در کمبود منابع آبی دانست، ولی سوء مدیریت رژیم در بهره برداری بهینه از منابع آبی و همچنین بی مهری همسایگان ایران، یعنی افغانستان و ترکیه در تقسیم آب با ایران، نیز از عوامل اصلی بحران آب هستند.

رسانه های تهران، از معضل را “مرگ آبی در پانزده استان غرب کشور” توصیف کرده اند. ولی همین مشکل در استان سیستان و بلوچستان نیز وجود دارد زیرا طالبان نیز می کوشند آب رودخانه هلمند را کاملا به سوی خود بکشند. همچنین ترکیه مصرف آب خود را افزایش داده و در نتیجه به میزان کمتری از آب آن دو کشور امکان جاری شدن به طرف دو رودخانه فرات و دجله را می دهد و این امر بر منابع آبی در داخل ایران نیز تاثیرگذار است.

با این همه، سیاستگذاری های آبی در داخل ایران و بی تجربگی مقامات در استفاده بهینه از منابع آبی عوامل کلیدی دیگری در ایجاد این معضل هستند. سیاست های غلط سد سازی در ایران و شیوه های قدیمی در کشت و کار که موجب هدر رفتن مقادیر زیادی آب می شود، از عوامل دیگر ان فاجعه است.

حکومت کنونی ایران، در سال های زمامداری خود، هیچ نظارت و کنترلی بر حفاری های عمیق نداشته و ذخیر سفره های آبی ایران بیرحمانه به غارت رفته و در نتیجه زمین نیز خشک شده و در برخی نقاط شکاف های عمیق در سطح زمین ایجاد گردیده است.

در سال های گذشته، و به ویژه در یک سال اخیر بروز آتش سوزی های مشکوک در جنگل ها و سبزه زارها و تالاب های ایران نیز مزید بر علت بوده که یک نمونه آن، آتش سوزی روزهای اخیر در بیشه زارهای دامنه کوه زاگرس است که وجود هزاران پرنده مهاجر در تالاب ها را نیز در معرض خطر قرار داده است.

در میانکاله در دامنه زاگرس، تنها در یک سال اخیر بیش از چهل آتش سوری رخ داده است که همه آن ها مشکوک می نماید. گمان آن است که در هرج و مرج حکومتی در ایران، غارتگران میکوشند جنگ های طبیعی را نابود کنند تا بتوانند زمین آن را به تملک خود درآورد.

حکومت برای کنترل این وضع هیچ تلاش جدی نمی کند و شمار محیط بانان هم که باید اوضاع را زیر نظر داشته باشند، اندک است.

مشکل کم آبی در سیستان و بلوچستان به چنان سطح خطرناکی رسیده که مردم بسیاری از روستاها و آبادی ها از آب متعفن استفاده می کنند و بیماری های عفونی در میان آن ها بسیار گسترده تر شده است.