منشه امیر: اگر رژیم این چنین عربده می کشد و اسرائیل را تهدید می‌کند، نشان ترس شدیدش از نابودی است

هر اندازه تنگنای منطقه ای و بین المللی آنان بالاتر می گیرد، بر شدت نعره های خود می افزایند.

همانند انسانی که در تاریکی به هراس دچار شده و فریاد می کشد تا ترس را از خود دور سازد، و شاید موجوداتی را که قصد حمله به او را دارند، بترساند.

بیش از یک هزار هدف نظامی آن ها در سوریه مورد حمله قرار گرفت و بسیاری از آنها منهدم شد و بعضی آسیب دید و از کار افتاد، ولی جرات نکردند جیک بزنند.

خودشان را به کوچه علی چپ زدند و ادعا کردند که اصلا سربازی در سوریه ندارند که آسیب ببیند و یا کشته شود.

ادعا می کنند آنهایی که به سوریه فرستاده اند، همگی مستشاران نظامی هستند و در جنگ دخالتی ندارند که کشته شوند.

البته پیشتر، آن ها را “مدافعان حرم” نامیده بودند، یعنی کسی که می جنگد و از یک مکان مقدس پاسداری می کند.

تنها یک بار خبر دادند که در جریان بمباران جنگنده های اسرائیلی علیه یک پایگاه مهم هوایی در سوریه، هفت تن از افسران سپاه هم کشته شده اند.

در پاسخ، هفت موشک به سوی مواضع مرزی اسرائیل در بلندی های گولان  پرتاب کردند که نتایج خجالت آوری داشت.

یعد هم گفتند که چون مستشاران ما به دعوت دولت دمشق به سوریه رفته اند، پس، میهمان هستند و وظیفه حفاظت از هر مهمان به عهده میزبان است و اگر قرار است واکنشی نشان داده شود، مسؤولیت آن به عهده ارتش سوریه است و نه سپاه قدس حکومت ایران در سوریه.

ولی حالا که نتانیاهو علنا می گوید که بله، ما بودیم که حمله کردیم، و هدف های مورد تهاجم، همه متعلق به سپاه قدس بوده، و در آینده باز هم می زنیم و نابود می کنیم، به ترس دچار می شوند و حسن نصرالله مزدور را وسیله قرار می دهند که اسرائیل را تهدید کند و بعد که می بینند سخنان نصرالله باد هوا بوده، خودشان دست به تهدید می زنند.

رئیس ستاد کل نیروهای مسلح می گوید که اگر حمله کنند، ما در کشورهای دیگر از آنها انتقام می گیریم و توسط عوامل تروریستی تحت فرمان خود، به آن ها لطمه می زنیم.

یعنی، می خواهند سیاست داعش را در پیش گیرند که در کشورهای دنیا دست به ترور و آدمکشی می زند، تا شکست خود را در جنگ سوریه لاپوشانی کند..

لطفا یک لحظه تامل کنید و به این پرسش پاسخ دهید که مگر خود رژیم ایران تلاش نکرد که در فرانسه و هلند و دانمارک به ترور مخالفان دست بزند؟

پس، با داعشی ها چندان فاصله ای ندارد.

پیش از فرا رسیدن ۲۲ بهمن، سخت به وحشت دچار شده اند که مبادا در آن روز، مردم به خیابان ها بریزند و به جای ابراز حمایت از رژیم، شعار مرگ بر دیکتاتور سر دهند و خواهان برافتادن رژیم شوند.

آیا در سالروز به قدرت رسیدنشان و ضیافت چهل سالگی، جرات می کنند به سوی مردم به تیراندازی بپردازند و آنان را به قتل برسانند؟

پولی در بساطشان باقی نمانده است. ارز خارجی، حتی برای واردات خوراکی و گوشت و دیگر مایحتاج عمومی، دیگر پولی در صندوق ندارند.

نفتشان فروش نمی رود. اگر هم فروش رود، پولی به ایران باز نمی گردد.

دو سوم از پول صادرات کالا نیز به صورت دلار به کشور بازگشت داده نمی شود زیرا  تجار می دانند که رژیم در حال سقوط است.

ولی از همه این ها بدتر آن که، کشورهای عرب می خواهند از بشار دلجویی کنند و او را به آغوش جامعه عرب بازگردانند و از رژیم ایران دور سازند.

بدتر از آن، این واقعیت که روسیه هم می گوید با رژیم ایران عقد دایم نکرده و ماهیت روابطش با رژیم ایران، جنبه صیغه موقت دارد.

معاون وزیر خارجه روسیه، همراه با سرپرست امور سوریه در آن کشور، به اورشلیم می آیند تا با دولت اسرائیل برای وارد آوردن فشار بیشتر بر رژیم ایران، ایجاد هماهنگی کنند. روسیه خود می داند که اسرائیل چه نقشه هایی علیه رژیم ایران چیده، و نمی خواهد که به منافع روسیه آسیبی برسد.

اسرائیل سمبه اش خیلی پر زور است و این روزها را بهترین فرصت می داند که رژیم ذلیل و مفلوک اسلامی در ایران را زیر فشار بیشتر قرار دهد و دوباره پیام دوستی برای مردم ایران می فرستد و همزمان، خطاب به نصرالله و محمد باقری و حسین سلامی و علی خامنه ای و دیگران، از قدرت کوبنده و ویرانگر ارتش اسرائیل سخن می گوید.

تازه آمریکا سمبه اش از اسرائیل هم خیلی پر زورتر است و دست و بال رژیم را سخت بسته و مرتبا بلاهای بیشتری سر حکومت تنها ماندۀ ایران وارد می آورد.

دنیا از آن ها دوری می جوید و حسن روحانی از گسترش فقر می نالد ولی، همزمان، آه ندارد که با ناله سودا کند.

در آستانه چهلمین سال به قدرت رسیدن، و با این احتمال که مردم ایران روز ۲۲ بهمن را به روز خیزش مبدل سازند، به عزا نشسته اند که چه خاکی به سرشان کنند!

3 دیدگاه‌

  1. آقا بخدا این رژیم فقط بخاطر فرافکنی و جمع کردن عربها دور خودش داره اسراییل ستیزی می کنه که البته اعراب اعتقادی بهش ندارند.این رژیم اعتقادی به محو اسراییل نداره.
    مردم ایران مشکلی با اسراییل ندارند البته قطعا مخاصمات اعراب و یهود را تایید نمی کنند و خواستار صلح آنها هستند.
    پیشنهاد می کنم صدای امریکا یک نظرسنجی با آی پی داشته باشد که ببیند آیا مردم با اسراییل دشمن هستند یا نه

  2. ارزشها را باید پدید آورد و از آنها نگهداری کرد۰رژیم نه تنها ارزشی را پدید نمی آورد بلکه کار آن نابود کردن آنهاست۰ما پیش از سال ۱۹۷۹ رابطه دوستانه با کشور باستانی و جاودانه اسرائیل داشتیم که اینها قدر این ارزش را ندانستند و آنرا نابود کردند۰ امروز حکومت آنها روی سه پایه ایستاده است۰ یهود ستیزی که برای آن واژه دیگری بکار می برند,کمک به تروریستها مانند حزب الله و حماس, آزمایشهای موشکی و تهدید کردن با آن و این در حالی است که مردم در درون کشور از گرسنگی و کمبود کالاهای مورد نیاز رنج می برند۰ رژیم ناسیونال سوسیالیستی آلمان هم پایه نژاد پرستی داشت که تمام مشکلات کشور خود را به گردن یهودیان انداخته بود و این باعث کشتار ۶ میلیون تن از آنها شد که یک و نیم میلیون شان کودک بودنند۰ در سال ۱۹۴۵ وقتی روسیه و نیروهای متحد آمریکا آلمان نازی را شکست دادند هیتلر جنایتکار مجبور شد دست به خودکشی بزند او در وصیتنامه اش تمام مصیبت ها که پیش آمده بود به گردن یهودیان انداخت به کسانیکه بیش از هر کس دیگر قربانی جنایت های او بودند۰ امروز در کشور ما کسانی حکومت می کنند که ایرانی نیستند و مهری به این سرزمین ندارند۰ از کسی که روضه پنج تومانی می خوانده و حالا رهبر نامیده می شود و دستمال تروریستی یاسرعرفاتی به گردن می اندازد و یا آدمی که چاقوکش و قداره بند بوده و لباس ژنرالی به تن کرده چه باید انتظار داشت؟ قدر اسرائیل را مردم ایران می دانند و بس. در پارسی می گوییم قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری!

Comments are closed.