نهادهای حقوق بشری ایرانی خطاب به اتحادیه اروپا: «صدا و سیمای رژیم را بعلت پخش اعترافات اجباری تحریم کنید»

در این بیانیه از شورای اتحادیه اروپا خواسته شده تا «اقداماتی محدودکننده» علیه سازمان صداوسیمای حکومت ایران و مدیران آن به دلیل ایفای نقش در ضبط و پخش اعترافات اجباری اعمال کند

سیزده نهاد حقوق بشری ایرانی خواستار تحریم شبکه رادیو و تلویزیون رژیم گردیدند، زیرا به پخش اعترافات اجباری کنشگران زندانی می پردازد و در واقع به عنوان یک بازوی سرکوبگر سپاه پاسداران و کل حکومت، در برقرای اختناق سیاسی عملی می کند. در این بیانیه از اتحادیه اروپا و پارلمان اروپا خواسته شده این نهاد حکومتی را مورد تحریم قرار دهد.

در این بیانیه از شورای اتحادیه اروپا خواسته شده تا «اقداماتی محدودکننده» علیه سازمان صداوسیمای حکومت ایران و مدیران آن به دلیل ایفای نقش در ضبط و پخش اعترافات اجباری اعمال کند.

این شورا در نامه خود تاکید کرده که صداوسیمای جمهوری اسلامی با نظارت کامل علی خامنه ای به ابزاری در «خدمت نیروهای امنیتی و قضایی» درآمده و از سال ۱۳۸۸ تاکنون دست‌کم «۳۵۵ نفر» مجبور به اعترافات تلویزیونی علیه خود شده‌اند.

این نهاد‌های حقوق بشری نوشته که پخش اعترافات اجباری، همکاری نزدیک بین مقام‌های صداوسیما و نیروهای امنیتی را برجسته کرده است.

امضا کنندگان این نامه سرگشاده می گویند که کشورهای اروپایی، پس از چین و روسیه، هنوز داد و ستد گسترده ای با رژیم ایران دارند و از این رو، فراخوان آن ها خطاب به اتحادیه اروپا صادر شده است.

در  این بیانیه امده است: نقض آشکار حقوق بشر پس از اعتراض‌های آبان‌ماه در ایران «شدیدتر و قوی‌تر» شده، به طوری که صداوسیما پس از سرکوب این اعتراض‌ها اقدام به پخش دست‌کم «۲۲ اعتراف اجباری» از تلویزیون کرده است.

این نهاد همچنین نسبت به مجبور کردن گروهی از بازداشت‌شدگان معترض به سرنگونی هواپیمای اوکراینی به «اعتراف» و پخش این اعترافات از تلویزیون ابراز نگرانی کرده‌اند.

در این بیانیه عبد‌العلی عسگری، رییس سازمان صداوسیما، مجید آخوندی، معاون سیاسی و امنیتی سازمان صداوسیما و محمدرضا جعفری جلوه، مدیر شبکه دو، سه مدیری هستند که این نهاد‌های حقوق بشری خواستار تحریم آنها شده‌اند.

همچنین آمنه‌سادات ذبیح‌پور، علی رضوانی، یوسف سلامی و حمید امامی چهار گزارشگر ۲۰:۳۰ هستند که در این نامه درخواست تحریم آنها مطرح شده است.

«آرتیکل ۱۹»، «انجمن دفاع از حقوق بشری آذربایجانی‌ها در ایران»، «ایمپکت ایران»، «با هم علیه مجازات اعدام»، «بنیاد سیامک پورزند»، «بنیاد عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران»، «حقوق بشر کردستان-ژنو»، «سازمان اقدام آشکار جهانی»، «سازمان حقوق بشر ایران»، «عدالت برای ایران»، «شش رنگ»، «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» و «همه حقوق بشر برای همه در ایران» امضاکنندگان این نامه هستند.