یک حقوقدان در گفتگو با روزنامه «مستقل»، چاپ تهران، گفت: «اخباری که این روزها در مورد بیاثر بودن واکسیناسیون در ایران دست به دست میچرخد از دو جهت نگران کننده است».
محمدجواد پهلوان؛ حقوقدان، طی یادداشتی با عنوان “این اخبار نگران کننده است”، گفت: «اخباری که این روزها در مورد بیاثر بودن واکسیناسیون در ایران دست به دست میچرخد از دو جهت نگران کننده است. نگرانی نخست طبیعتاً در مورد اصالت این واکسنهاست. یعنی به چه دلیل بر اساس برخی آمارها که هنوز صحت و سقم آن از نظر علمی تأیید نشده میزان فوت شدگان بعد از واکسیناسیون در ایران چندین برابر کشورهای توسعه یافته است؟»
او افزود: «آیا محتویات واکسنها مشکل دارد؟ آیا میزان دوز مصرفی اشکال دارد؟ آیا ایران جزو پروژههای آزمایشی کشورهایی نظیر چین و روسیه است و به جای واکسن، واکسننما تحویل مقامات کشورمان شده است؟»
او در ادامه بادداشت خود آورده است: «اما نگرانی دوم در مورد سوء ظن و بیاعتمادی است که در مورد واکسن در کشور پس از انتشار این اخبار شعله و زبانه میکشد. تا قبل از چنین اخباری نیز حداقل اقلیتی از جامعه نگاه خوبی به واکسن نداشتند و بیم آن میرود موضع این گروه تقویت شود».
او در ادامه گفت: «این درست که جامعه ایرانی جامعه آگاهی است، اما ویروس منحوس کرونا در این دو سال توانسته تمام فرمولها را تغییر دهد و روحیات جامعه دستخوش تحولات جدی شده است. به عبارت ساده، مردم این روزها آسیبپذیرتر و مضطربتر شدهاند و در برابر کوچکترین خبر منفی واکنشهای هیجانی و احساسی فراوانی نشان میدهند. البته باید به آنان نیز حق داد. همین امروز که این وجیزه را مینگارم طبق آمار رسمی روزانه حدود ۶۰۰ نفر از عزیزانمان راهی قبرستانها و زیر خاک میشوند یعنی معادل سقوط دو هواپیمای مسافربری در یک روز».
پهلوان در ادامه با اشاره به وضعیت بد واکسیناسیون در ایران و دستور خامنهای برای ممنوع کردن واردات واکسن، افزود: «از آن سو، سرعت واکسیناسیون کماکان کند است، زیرا واکسن به اندازه کافی وجود ندارد. دلیل این موضوع هم را که همگان میدانند. عدهای بادمجان دور قابچین که سواد مدیریتی نداشتند در گوش مقامات بلند پایه آنقدر زمزمههای ناصواب کردند تا واردات واکسن ممنوع و یا لااقل محدود شود، زیرا این توهم را داشتند که واکسن داخلی خیلی زود به دست مردم میرسد. اما دریغ که نه زیر ساختی برای خط تولید بود و نه مواد اولیه. در واقع این جماعت پر سر و صدا، ولی توخالی اول وعده دادند سپس رفتند ببینند آیا میشود ساخت یا خیر!»