رحیم محمدی، مدیر گروه انجمن جامعهشناسان ایران، با انتشار نامهای خطاب به خامنه ای در کانال تلگرامی خود به وقایع آبان ماه پرداخته و نوشته است: خیزشهای سالهای ۷۸، ۸۸، ۹۶، ۹۸ و اعتراضات صنفی که در میانهی آنها رخ داد، حاکی از آن است؛ هم فاصلهی زمانی آنها رفته رفته به هم نزدیک میشود، هم گسترهی آنها در کشور بیشتر میشود، هم میزان و تراکم خشم و خشونت آنها بیشتر میشود، هم خسارات ملّی و جانی و مالی آنها مرتب بیشتر میشود، و هم شعارها و مطالبات آنها ریشهایتر و متمرکزتر بر ارکان نظام و گفتمان اصلی آن میشود.
در نتیجه همهی این اموری که از یکسو میشوند و در مقابلْ آن اموری که نمیشوند ـ و من نامی در اینجا از آنها نبردم، ـحاکی از آن است که خیزش بعدی احتمالاً به صورتی بروز نخواهد کرد که قابل مهار و کنترل کردن باشد. پس این روند، وقایع و نشانهها به آهستگی سخنانی را در گوشها نجوا میکنند که شایسته است شنیده شوند و به شکل آزادانه اندیشیده شوند.
امروز هم ما باید آزادانه در این بیندیشیم که چرا میزان خسارات و هزینهها و تبعات سیاسی حوادث خونین هفتهی آخر آبان به مراتب بیشتر از درآمد و فایدهای شد که نظام میخواست از محل فروش بنزین با نرخ جدید و توزیع آن در میان مردمِ نیازمند اقدام کند؟
علیرغم ایستادن گاهی که جنابعالی جهان و امور را از آنجا میبینید و تحلیل میکنید و فرهنگ و جامعه و تاریخ و تمدن و دولت و انقلاب را یکسره محصول مداخله و عمل و مهندسی و برنامهریزی این و آن برمیشمارید، خود این هستیهایِ اجتماعی قدرت و جهتی مستقل و خارج از ارادهی این و آن دارند که چندان به هوسها و آرزوهای این جبهه و آن جبهه نیستند.
اکنون جنابعالی بهتر از دیگران این مطلب را تأیید فرمایید که حرکت اعتراضیِ مردمی در هفتهی آخر آبان در ایران و در کشورهای عراق و لبنان که از پیش آغاز شده است، چیزهایی را بر سیاستمداران این کشورها تحمیل کرد و قطعاً بخشی از برنامهها و تصمیمهای قبلی آنها را تغییر داد و آغاز زوال آرزوی برخی طرفها را حتمی کرد.
