گروه جهانی کمک به گروگان‌ها ی در بند با حضور جمعی از کارشناسان، کنشگران و گروگان‌های سابق، رویدادی مجازی را با هدف حمایت از گروگان‌ها برگزار کرد.
در این مراسم تعدادی از زندانیان خارجی که قبلا در ایران زندانی شده بودند، از جمله جیسون رضائیان، کایلی مور، نزار زکا، ژئو وانگ و ریچارد راتکلیف، همسر نازنین زاغری، حضور داشتند.
شرکت‌کنندگان در بخشی از این همایش به بررسی روند زندانی شدن اتباع خارجی در ایران و ارتباط آن با توافق هسته‌ای پرداختند.
در این نشست، مازیار بهاری، روزنامه‌نگار و فیلم‌ساز ایرانی، گفت: اگر دولت‌ها موفق شوند با ایران به توافق هسته‌ای برسند، باید به شهروندان خود اطلاع دهند که این توافق ماهیت جمهوری اسلامی را تغییر نمی‌دهد و همه باید در سفر کردن به ایران جانب احتیاط را نگه دارند.
پیشتر نیز چند زندانی سابق آمریکایی نیز در ایران از دولت جو بایدن خواستند تا در مذاکرات با دولت ایران، آزادی زندانیان آمریکایی داخل ایران را هم در اولویت مطالبات خود قرار دهد.
موضوع زندانیان آمریکایی در ایران در یک جلسه زنده اینترنتی باشگاه ملی مطبوعات آمریکا مطرح شد.
باری روزن، دیپلمات آمریکایی که در جریان اشغال سفارت آمریکا در تهران گروگان گرفته شده بود، نزار زکا، شهروند لبنانی که چهار سال در ایران زندانی بود و ژیائو وانگ، محقق چینی تبار آمریکایی که به اتهام جاسوسی در ایران زندانی و بعدا در جریان مبادله با یک زندانی دیگر آزاد شد، در این جلسه شرکت داشتند.
نزار زکا گروگان‌گیری و زندانی کردن شهروندان آمریکایی و سایر کشورهای غربی را بخشی از “روش تجارت” حکومت ایران و “بخشی از سیاست خارجی این کشور” دانست و گفت که سپاه پاسداران و دستگاه‌های امنیتی ایران این آن را راهی برای دستیابی به قدرت نفوذ بر غرب می‌دانند.
آقای زکا پس از آزادی در ایران بارها در مصاحبه‌هایی از وضعیت زندانیان دو تابعیتی در ایران گفته است.
باری روزن نیز گفت مذاکره برای آزادی زندانیان درخواست بزرگی از دولت جدید است اما ایالات متحده وظیفه اخلاقی دارد تا حقوق بشر را هم به عنوان بخشی بنیادین در سیاست خارجی به شمار آورد.
ژیائو وانگ که ۱۰ سال در ایران محکوم شده بود گفت: خردمندانه نیست که منتظر تغییر رفتار رهبران ایران باشیم. “با حکومت ایران نمی شود مماشات کرد”.
پیشتر نیز علی باقری‌کنی، دبیر ستاد حقوق بشر و معاون قوه قضائیه ایران، در دیدار با هانس اودو موتسل، سفیر آلمان در تهران گفت که “در میان میلیون¬ها ایرانی که در خارج کشور زندگی می¬کنند و تابعیت دوگانه دارند، حدود ۴۰ نفر طی چهار دهه گذشته با قوه قضاییه سر و کار داشته و مجرم شناخته شده و مجازات شده¬اند”.
نهادهای حقوق بشری اما گزارش‌هایی متفاوت در این مورد منتشر کرده‌اند.
تنها در مرداد ماه امسال، اطلس زندان‌های ایران در گزارشی با انتشار نام ۴۶ نفر از زندان بند چهارم از جمله زندانیان دو تابعیتی نوشت که آنها از نظر بهداشتی و درمانی در وضعیتی نامناسب نگهداری می‌شوند.
در یک دهه گذشته بازداشت شهروندان خارجی یا دو تابعیتی در ایران بیش از پیش خبرساز شده بود.
از میان شهروندان دو تابعیتی یا خارجی که در ایران بازداشت شدند، تا کنون تعدادی در تبادل با زندانیان دیگر آزاد و ایران را ترک کردند و برخی از آنها همچنان در زندان هستند.
