بر اساس خبرهای غیررسمی و متناقض در شبکه‌های اجتماعی ، بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی در ایران که به گفته خانواده و پزشکان به دلیل بیماری “اختلال پانیک” شرایط تحمل حبس را نداشت، در بیمارستان لقمان تهران در اثر “مسمومیت دارویی”» جان سپرده اما دستگاه های تنفسی همچنان به او وصل هستند. برخی منابع هم گفته اند که علیرغم ضعیف بودن علائم حیاتی در وی از ادامه تلاش تیم پزشکی برای نجات جانش خبر داده اند.
صالحه حسینی ، همسر بهنام محجوبی همچنین به نقل از پزشکان معالج همسرش توضیح داده که «سطح هوشیاری او روی ۳ است و اگر دستگاه‌های تنفسی جدا شود، می‌میرد و تنها ۳۰ درصد علائم تنفس دارد و در واقع مرده حساب می‌شود.
همسر بهنام نیز گفته است که داروها به ریه محجوبی برگشته اما «به خاطر بی دقتی بهداری و عدم مسئولیت» بهداری زندان اوین دچار چنین شرایطی شده است.
روز گذشته(سه شنبه) نیز ابراهیم الله‌بخشی؛ از دوستان بهنام و از دراویشی که خود او نیز سابقه زندان دارد گفته بود: «منابع موثقی از مسئولان بیمارستان لقمان اطلاع دادند که بهنام محجوبی فوت کرده اما دستور داده‌اند تا سه روز دستگاه‌ها به صورت نمایشی به او وصل باشد.»
کوتاه مدتی پس از انتشار این خبر، مصطفی دانشجو که وکالت جمعی از دراویش گنابادی را برعهده دارد در صفحه توییتر خود خبر درگذشت بهنام محجوبی را تکذیب کرد. و از علائم حیاتی محجوبی در نتیجه ادامه تلاش تیم پزشکی برای زنده ماندن او خبر داد.
خانم حسینی درادامه در مورد ملاقات مادر بهنام محجوبی با فرزندش نیز گفت: «بعد از سه روز و کلی رفت‌وآمد حدود دو دقیقه توانست پسرش را ببیند و به پایش دست بزند و سریع بیرونش کردند. اصلا نگذاشتند نزدیک برود. ما می خواهیم بهنام را ببینیم و بدانیم او در شرایطی به سر می‌برد، مرده یا زنده است. چرا جواب ما را نمی‌دهند و اجازه نمی‌دهند او را ببینیم؟»
ویدئوهای منتشر شده روز گذشته مادر محجوبی در مقابل بیمارستان که «به دلیل ممانعت مسئولان» از دیدار فرزندش با گریه خواستار رسیدگی به وضعیت او می‌شود، مورد توجه فعالان حقوق بشر، رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.
بهنام محجوبی در پی شرکت در اعتراضات دراویش گنابادی در بهمن ۱۳۹۶ موسوم به «واقعه گلستان‌هفتم»، مدت چهل روز را در بازداشتگاه اداره اطلاعات کرمان گذراند و در نهایت توانست با تامین وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شود.
او سپس از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به ۲ سال حبس تعزیری محکوم شد و در نهایت در خردادماه ۱۳۹۹ با ابلاغیه شعبه اول اجرای احکام دادسرای امنیت اوین، برای بار دوم بازداشت و برای گذراندن دوران محکومیت به زندان تهران بزرگ منتقل شد.
سپری کردن دوران محکومیت، آنهم در حالی که بهنام محجوبی به گفته همسرش از بیماری عصبی «اختلال پانیک» رنج می‌برده و بنا بر گواهی پزشکان شرایط تحمل حبس را نداشته، باعث وخامت حال او شد.
وی در این باره گفته بود: مقام‌های زندان، بدون توجه به هشدارهای پزشک معالج، داروهای محجوبی را قطع کرده بودند. او همچنین اعلام کرد که هر شب به بهنام محجوبی ۱۴ تا ۱۷ قرص خواب داده‌اند تا اینکه نصف بدنش از کار افتاده است.
بهنام سرانجام در بیمارستان روانپزشکی امین‌آباد تهران بستری شد؛ اقدامی که اعتراض محجوبی را برانگیخت و باعث شد که دست به اعتصاب غذا بزند. بنا بر اعلام رسانه‌ها، این انتقال به دستور قاضی پرونده انجام شده و محجوبی تهدید شده بود که با شوک الکتریکی نیز روبرو خواهد شد.
و در نهایت محجوبی بار دیگر به زندان اوین منتقل شد؛ اما این بار «مسمومیت دارویی» او را روانه بیمارستان لقمان کرد.
پس از بحرانی شدن شرایط جسمانی او، مادرش از کرمان رهسپار تهران شد تا فرزندش را ببیند، اما ابتدا مقامات قضایی و مسئولان زندان و نیروهای مستقر در بیمارستان اجازه این دیدار را نیز ندادند اما در نهایت با اصرار برخی همراهان این مادر، او توانست امروز فرزندش را ببیند.
