افشای نمونه هایی از رفتار غیرانسانی با زندانیان سیاسی در زندان اوین، چنان بازتاب گسترده ای در سراسر جهان داشت که برخی مقامات حکومتی را وادار به ابراز واکنش کرد، ولی هیچ ایرانی باور ندارد که حکومت علیه آمران و عاملان این رفتار غیرانسانی اقدامی بکند. استدلال آن است که از سیاست از جانب خود سران رژیم تعیین گردیده و زندانبانان برای خوش خدمتی این دستورات را با اشتیاق اجرا می کنند و بنابراین، انتظار نمی رود که عاملان این شکنجه گری ها کوچکترین مجازاتی شوند، و حتی به عکس، ممکن است ارتقاء مقام نیز پیدا کنند.
رئیس کل سازمان زندان ها در پیام توییتری روز گذشته خود نوشت که از این رفتار متاسف است و عذرخواهی می کند. ولی از ادامه پیامش چنین برمی آید که او این عذرخواهی را بیشتر خطاب به خامنه ای و قوه قضائیه و حتی زندانبانان بیان داشته است.
حقوقدانان می پرسند که آیا این عذرخواهی برای بخشودن چنین جنایاتی کافی است؟ خانم شیرین عبادی حقوقدانی که پس از دریافت جایزه صلح نوبل ناچار شد از ایران بگریزد، در مصاحبه ای در این رابطه، به نمونه قتل زهرا کاظمی در جریان شکنجه او اشاره کرد و گفت که نه فقط عاملان این جنایت مورد تعقیب قرار نگرفتند، بلکه حتی اطلاعات کافی در اختیار او به عنوان وکیل مدافع خانواده عبادی قرار نگرفت تا بتواند شکایت نامه ای ارائه کند.
حقوقدانان عبادی گفت که تقاضاهای مکرر او نیز برای دریافت فیلم دوربین مدار بسته و یا هرگونه اطلاعات دیگری که بتواند به روشن شدن حقایق کمک کند، بی پاسخ گذاشته شد.
او گفت که مقامات زندان و قوه قضائیه همیشه پاسخ های دروغ داده و کوشیده اند واقعیات را کتمان کنند و یک نمونه دیگر آن، ادعای خودکشی یک بانو تلاشگر سیاسی در زندان بود و هنگامی که اتاق حلق آویز شدن ادعایی آن بانو به وی نشان داده شد، متوجه گردید که ارتفاع اتاق از قد آن زندانی کمتر بوده و او هیچ امکانی نداشته خود را حلق آویز کند.
در حالی که روزنامه های دولتی، در شماره های امروز خود (چهارشنبه) ماجرای افشاگری درباره جنایات در زندان اوین را بکلی نادیده گرفتند، روزنامه جهان صنعت در شماره امروز خود نوشت: «عذرخواهی رئیس کل زندان ها کافی نیست و باید با همه مسئولان در این زمینه برخورد جدی شود».
این روزنامه نوشت که تا کنون بارها چنین اتفاقاتی در زندان های حکومت اسلامی ایران رخ داده و کسی مورد تعقیب قرار نگرفته است.
احمد زیدآبادی نیز که خود در گذشته یکی از شکنجه شدگان زندان های رژیم بوده، در روزنامه “مستقل” نوشت: او در زندان بارها این شیوه های شکنجه گری را تحمل کرده و ناظر آن در میان زندانیان دیگر بوده است.
زیدآبادی نوشت که چند بار پیشنهاد کرده که آخوند رئیسی در سمت رئیس جمهوری جدید، زندانیان سیاسی را مورد عفو عمومی قرار دهد و صفحه تازه ای در روابط حکومت با مردم گشوده شود، ولی رئیسی و خامنه ای به این پیشنهاد او اعتنایی نکرده اند.
حقوقدان علیرضا طباطبایی به روزنامه جهان صنعت گفت که ملت نباید نسبت به این افشاگری سکوت کرده و بی اعتنا بماند. این وکیل دادگستری همچنین گفت: آخوند محسنی اژه ای که پس از رئیسی قوه قضائیه را به دست گرفته، خود سال ها از این جریانات اطلاع داشته و برای متوقف ساختن آن به اقدامی دست نزده است. است.
این حقوقدان گفت: خود اژه ای نیز سالیان دراز است که می داند شکنجه گران هستند که اتهامات زندانیان و میزان مجازات آن ها را به قضات تحمیل می کنند و عملا ماشین سرکوب از جانب رژیم هستند.
یکی از کاربران در این رابطه نوشت: «در حکومتی که به سوی تظاهرکنندگان آتش می گشایند و آنان را دسته دسته می کشند، آیا انتظار دارید زندانبانی که یک زندانی را آزار داده و پیکر بیجان او را روی زمین می کشد، مورد مواخذه قرار گیرد؟
