تفیر سیاسی هفته
نوشتـۀ منشـه امیّـر
آمریکا با چه حقی از شورای حقوق بشر سازمان ملل خارج شد؟
مگر برجام است که بگوید این توافق دوست ندارم و اصلا از قیافه رژیم ایران خوشم نمی آید و نمی خواهم با آن ها مهربان باشم؟
حقوق بشر یک امر مهم است و نمی توان آن را دست کم گرفت.
باید به هر نهادی احترام گذاشت که از حقوق انسان ها در سراسر جهان دفاع می کند و آن را پاس می دارد.
البته برخی، از اقدام دولت پرزیدنت ترامپ انتقاد می کنند که چرا کودکان خانواده های پناهجویان غیرقانونی را از مادران زندانی جدا نگاه می داشت.
بی شک جدا کردن کودک از مادر کار درستی نباشد. ولی آمریکای ترامپ سخت با هجوم نگونبختان آمریکای مرکزی و جنوبی روبروست که خواهان زندگی در یک کشور آزاد و پیشرفته هستند.
ولی این کجا و مساله خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل کجا؟
پاسخ همه این پرسش ها در سخنان مایک پمپئو وزیر خارجه جدید ایالات متحده و خانم نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل داده شده است.
نهادی که آمریکا از آن بیرون آمد، شورای دفاع از حقوق بشر نبود. شورای ضد حمایت از حقوق انسانی بود.
نمایندگان یک مشت کشورهای عرب و اسلامی و غیراسلامی، ولی اکثرا دیکتاتوری و سرکوبگر، در این شورا عضویت یافته اند و همه تلاش آن ها متوجه آن است که توی سر اسرائیل بزنند و این کشور را نکوهش کنند که چرا از خود در برابر تروریسم دفاع می کند و چرا نمی گذارد که ترور فلسطینی به حق خود برسد – یعنی اسرائیل را نابود سازد و یک کشور داعشی به جای آن برپا سازد که سر مردمان را از تن جدا کند و زنان را سنگسار نماید.
چنین حکومتی، از دیدگاه برخی اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل، می تواند بهترین مدافع حقوق بشر باشد.
پس باید توی سر اسرائیل زد و از آن سازمان های آدمکش دفاع کرد.
این است مفهوم حقوق بشر از دیدگاه شورای حقوق بشر!
پس، چرا آمریکا از آن خارج نشود؟ //
یک نگاه کنید که چقدر در جهان، علیه شهروندان ظلم می شود.
چند کشور سراغ دارید که در آن جا به نام دین، و یا به نام ایدئولوژی، و یا حتی بدون نام، سرکوب می کنند و می دزدند و به جیب می زنند و آقازاده های خود را به خارج می فرستند که تحصیلات عالیه فرا گیرند و یا از زندگی بهتری برخوردار گردند؟
چند کشور را می شناسید که حقوق زن پایمال می شود و او را موجودی حقیر می دانند.
چند کشور هستند که در آن زندانیان سیاسی و حتی دینی و مرامی را اعدام می کنند؟
آیا قبول دارید که تقریبا رهبران دو سوم از کشورهای جهان از مردمسالاری و احترام به حقوق انسانی بویی نبرده اند؟
پس چگونه ممکن است که نیمی از قطعنامه های شورای حقوق بشر علیه اسرائیل صادر می شود؟
مگر شورای حقوق بشر سازمان ملل، برای دفاع از حقوق شهروندان حکومت های سرکوبگر برپا نشده است؟
حالا حساب کنید که از میان حدود صد کشور دیکتاتوری یا بیشتر، شورای حقوق بشر برای چند کشور قطعنامه صادر کرده و به نکوهش پرداخته است؟
تقریبا صفر!
به طور مثال، آگاهی دارید که بر سر مسلمانان زوهینگیا در میانمار یعنی همان برمه سابق چه آوردند؟
دولت برمه ده ها هزار نفر را کشت، خانه های صدها هزار نفر را به آتش کشید و بیش از یک میلیون نفر را به کشور همسابه یعنی بنگلادش فراری داد.
شورای حقوق بشر چند قطعنامه علیه دولت کامبوج صادر کرد؟
واقعا شرممان می آید بگوئیم که این شورا هیچ گام عملی برای دفاع از حقوق مسلمانان میانمار به عمل نیاورد.
حکومت اسلامی ایران را در نظر بگیرید.
آیا می دانید تا به حال چند قطعنامه علیه یکی از سرکوبگرترین رژیم های جهان صادر شده است؟
البته بازرس ویژه تعیین کرده اند. ولی رژیم ایران به او اجازه ورود نمی دهد و گزارش هایش هم چندان جلب توجه نمی کند و هیچ بهبودی در وضع زندانیان سیاسی در ایران به وجود نیامده است – بلکه به عکس، شمار اعدام ها افزایش یافته و سرکوبگری ها به حد جنایات آشکار رسیده و درویشان را هم مسلمان نمی دانند و ریختن خون آنان را واجب!
پس، شورای حقوق بشر کجا رفت؟
الان خدمتتان عرض می کنم که کجا رفت.
به سراغ اسرائیل رفت. سرش به رفتارهای اسرائیل گرم است.
البته در داخل اسرائیل و در رابطۀ بین دولت و شهروندان، در اسرائیل، همه چیز رو به راه است و حقوب انسانی به طور کامل در این کشور رعایت می شود و مویی هم لای درزش نمی رود.
اسرائیل یک کشور مردمسالار است که دموکراسی در حد بالا در آن رعایت می شود.
زن و مرد، مسیحی و یهودی و مسلمان، عرب و دروزی و چرکسی و یهودی، چپ گرا و راستگرا، بزرگ و کوچک، همگی از در اسرائیل از حقوق مساوی برخوردار هستند.
در حالی که در حکومت ایران، مسلمان سنی را هم مورد تبعیض قرار می دهند و او را مسلمان واقعی نمی دانند، در اسرائیل تفاوتی بین مسلمان و یهودی و مسیحی و دروزی و چرکسی وجود ندارد.
از دیدگاه قانون در اسرائیل، همه یکسان هستند و از حقوق مساوی برخوردارند.
پس، کجای چرخ میلنگد که شورای حقوق بشر سازمان ملل این چنین به اسرائیل گیر داده است؟
این شورا ادعا می کند که اسرائیل حقوق فلسطینی ها را پایمال می سازد.
فلسطینیان با اسرائیل در حال جنگ است. اسرائیلیان و فلسطینی ها در شرائط جنگی به سر می برند.
در جنگ چگونه می توان از حقوق دموکراتیک سخن گفت؟
راست می گوید شورای حقوق بشر که می گوید حقوق فلسطینی پایمال می شود.
برود و این سخن را با رهبران فلسطینی ها در میان بگذارد که از به وجود آمدن رسانه های آزاد جلوگیری می کنند، احزاب سیاسی حق موجودیت ندارد، هرکس از حکومت انتقاد کند به زندان می افتد و اگر زن باشد مورد تجاوز جنسی قرار می گیرد و بودجه ملی صرف ادامه ترور می شود.
بله، بروید و این ها را نکوهش کنید و در راه رفع این ستمگری ها بکوشید – چرا این همه به اسرائیل گیر داده اید؟
پاسخشان کوتاه است: می گویند اسرائیل باید زمین ها را تخلیه کند و به فلسطینیان آزادی بدهد تا بتوانند کشور مستقلشان را برپا سازند!
ولی آیا کشور فلسطینی، وقتی برپا شود، دموکرات تر از وضع امروز حکومت خودگردان فلسطینی و یا حاکمیت حماس در غزه خواهد بود؟
آیا اسرائیل می تواند بدون برخورداری از امنیت و آرامش، زمین ها را به فلسطینیان بسپارد؟
یادتان هست که وقتی حماس بر غزه تسلط کامل یافت و با یک اقدام کودتایی قدرت را به دست گرفت، یکی از اولین کارهایی که کرد، به آتش کشیدن کتابخانه و نمازخانه مسیحیان فلسطینی بود؟
شورای حقوق بشر کجا بود در آن هنگام، که لام تا کام حرفی نزد و اعتراضی نکرد؟ //
اعتراضشان آن است که اسرائیل در برابر ده ها هزار نفری که به نزدیکی جدار مرزی آورده شده بودند و به خشونت دست میزدند، نمی ابایست با شلیک گلوله رفتار کند.
آقایان، خانم ها، اگر اسرائیل زور بازو نشان نمی داد، حماس و دیگر سازمان های ترور اسرائیل و مردم آن را یک لقمه کرده و آن را قورت می دادند.
چگونه ممکن است که وقتی هزاران نفر به جدار مرزی نزدیک می شوند و قصد پاره کردن آن را دارند تا به خاک اسرائیل هجوم آورند و به گفته خودشان به سوی اورشلیم به راه بیافتند، اسرائیل تیزارنداری نکند که آن ها را از این تهاجم باز دارد؟
شما به کشورهایی توجه کنید که مردمشان، نه دشمنشان، مردم همان مملکت، به تظاهرات اعتراضی دست می زنند و حکومت به سوی آن ها تیراندازی می کند و شماری را می کشد.
آن حکومت برای دفاع از ادامه سرکوبگری خویش است که مردم را می کشد.
اسرائیل برای حفاظت از موجودیت خود در برابر تروریسم است که ناچار به دفاع از خویش می شود. //
آقایان شورای حقوق بشر، آیا کوچکترین احتمال به ذهن شما رسیده که فرستادن بادبادک های آتشزا، آن هم ترور است؟ آیا هوا کردن این بادبادک ها علیه کشاورزان و مردم اسرائیل را ، حتی در یک جمله قابل نکوهش دانسته اید؟
آیا حتی یک بار قطعنامه علیه حملات موشکی و راکتی گروه های ترور فلسطینی از غزه به سوی مردمان اسرائیل صادر کرده اید؟
تنها یک بهانه دارید و آن این است که چرا اسرائیل به سوی دشمنان خود با گلوله از جان خویش دفاع می کند؟
آیا در چنین وضعی، ایالات متحده حق ندارد نهاد شما را “شورای ضد حقوق بشر” بنامد و شرم داشته باشد که به عضویت در چنین تشکیلات ستمگر و فریبکاری ادامه دهد؟
اورشلیم – دوم تیرماه ۱۳۹۷ ، ۲۳ ژوئن ۲۰۱۸
سخنان آقای منشه امیر قابل تایید و تقدیر است اما قابل ذکر است اسراییل تا به حال به گونه ای در جوامع جهان سوم و دیکتاتوری یک لو لو سر خرمن نشان داده شده و تمام هم و غم گروه هایی مثل حماس جو سازی بر علیه اسراییل بوده و راهپیمایی هاشون بیشتر وسیله ای برای حقانیت شون در جامعه جهانی شده که بنظر میرسه اسراییل خیلی محتاطانه با این جریانات برخورد کنه
دجال آخر الزمان در کشورى ظهور مى کند که در آن کشور درب مساجد به آتش کشیده شوند و دراویش به زندان فرستاده شوند و معلمان قرآنش لواط کارند .