چگونه ماموران رژیم ایران می‌کوشند بر موضوع‌های مورد بحث در “کلاب هاوس” مسلط گردند!

منابع خبری در تهران بر این گمان هستند که حکومت اسلامی ایران به برپایی واحدهای ضد اطلاعاتی دست زده که وظیفه آن ها شرکت در مباحثات اینترنتی و ورود به شبکه های اجتماعی و شرکت در مباحثی است که اکثرا توسط مخالفان رژیم برپا می شود.

واحدهای دیگری به انتشار اخبار دروغین و یا مطالب تحریف شده درباره مطالبی می پردازند که با اجرای هدف های رژیم در مشوش کردن افکار عمومی و انتشار مطالب دروغین یاری می بخشد.

یکی از امکانات اینترنتی که در ماه های اخیر مورد استفاده گسترده ماموران رژیم قرار گرفته و می گیرد، شبکه ای به نام “کلاب هاوس” است که افراد بی آن که دیده شوند، می توانند با عکس جعلی و هویت دروغین شرکت کنند و دیدگاه ها و یا پرسش هایی بیان کنند که هدف از آن انتشار اخبار و دیدگاه های دروغین و یا گردآوری اطلاعات از شرکت کنندگان دیگر است.

بسیاری از افرادی که در این مباحثات از داخل ایران، و حتی از خارج از کشور شرکت می کنند، با استفاده از هویت جعلی، خود را روزنامه نگار، نویسنده، پزشک و یا مهندس معرفی می کنند و به آن ها اجازۀ پرسش و یا اظهار نظر داده می شود.

این افراد می کوشند موضوع بحث را به مطالبی بکشند که حکومت قصد تبلیغات در مورد آن را دارد.

آقای منشه امیر می گوید: در آخرین برنامه کلاب هاوس که او در آن شرکت کرد، شماری از افراد، با علاقمندی درباره اسرائیل و سابقه کار رسانه ایی ایشان پرسش های صادقانه ای کردند که به آنها پاسخ داده شد. همچنین شماری از پرسش ها پیرامون زندگی در اسرائیل و رویدادهای این کشور بود. ولی بیش از شصت درصد از مطالبی که عنوان شد، از جانب افرادی بود که هدف آن ها، خواسته یا ناخواسته پیشبرد افتراها و یا ادعاهای حکومت ایران علیه اسرائیل بود.

یک نمونه آشکار از این شیوه، پرسش فردی از داخل ایران بود که ادعای روزنامه نگاری داشت. او ادعا کرد اسنادی در دست دارد که اسرائیل در پی تجزیه خاک ایران است. این ادعا تا کنون بارها توسط عوامل رژیم مطرح شده که هدف آشکار آن، فرافکنی در دوستی رو به افزایش ملت ایران با اسرائیل و مردمان آن است. این ابرانیان پی برده اند که اسرائیل، نه تنها در اندیشه تضعیف ایران نیست، بلکه به عکس خواهان حفظ تمامیت ارضی ایران است که اگر تجزیه شود، اسرائیل و دیگر کشورهای جهان با یک هرج و مرج خطرناک در خاورمیانه روبرو خواهند برد.

آقای امیر از آن فردی که چنین ادعایی را مطرح ساخت و خود را روزنامه نگار معرفی می کرد، توضیح خواست. او ادعا کرد که اسرائیل در جمهوری آذربایجان پایگاهی در شهر لنکران برپا ساخته و با تجزیه طلبان آذری ایران همکاری دارد. او گفت که حاضر است عکس ساختمان چهار طبقه ای را در شهر لنکران بفرستد که به خوبی دیده می شود عناصر تجزیه طلب ایرانی به آنجا رفت و آمد دارند.

آقای امیر توضیح داد که اگر فرد پرسش کننده یک روزنامه نگار واقعی، و نه یک عامل تبلیغاتی رژیم ایران نبود، چنین ادعایی را مطرح نمی ساخت. زیرا یک ساختمان چهار طبقه در یک شهر جنوبی جمهوری آذربایجان، می تواند یک خانه مسکونی و یا دفاتر بازرگانی و یا بیمارستان باشد و عکس جنین ساختمانی نمی تواند ثابت کند چه نوع فعالیتی در آن جا انجام می گیرد و به چه کسی تعلق دارد.

آقای امیر افزود که به همین ترتیب، اگر تصاویری از افرادی هست که به آن ساختمان رفت و آمد می کنند، بعید است نمایانگر هویت آنان و علت ورود به ساختمان را داشته باشد.

او گفت: شما می توانید تصویر یک ساختمان چهار طبقه را در شهر یوته بوری در سوئد بفرستید و ادعا کنید که آنجا مرکز تولید بمب اتمی رژیم ایران است و یا مرکز قاچاق و یا آسایشگاه بیماران است. چگونه می توان ثابت کرد؟

آقای امیر گفت: اگر فردی که اسرائیل را به تجزیه طلبی متهم ساخته، یک روزنامه نگار واقعی و در جستجوی حقیقت بود، مسلما این عکس ها را خود وی نگرفته، بلکه دیگرانی در اختیار او قرار داده اند و وی باید از خود بپرسد که این دیگران، چه کسانی هستند، تا چه حد قابل اعتماد میباشند، از سپردن این عکس به یک روزنامه نگار چه هدفی را دنبال می کنند و به ویژه آن که چگونه می توان به نوع فعالیت در آن ساختمان پی برد؟

بی تردید، هدف این پرسش ساختگی، متهم ساختن اسرائیل که یکی از بزرگترین دوستان ملت ایران است، به تجزیه طلبی بوده تا ایرانیان را از همکاری با اسرائیل نومید سازد.

آقای امیر می گوید که برخی پرسش های دیگر، به هدف ایجاد عدم اعتماد مردم ایران به رسانه های برون مرزی بود. برخی شرکت کنندگان نیز از ترور فلسطینی علیه اسرائیل جانبداری کردند.

آقای امیر می گوید: شاید به همین علت است که رژیم ایران هنوز کلاب هاوس را به روی کاربران ایرانی نبسته است تا از آن بهره برداری تبلیغاتی کند. ولی در عین حال، آقای امیر می گوید که کلاب هاوس می تواند وسیله ای برای ایجاد گفتمان مسالمت آمیز و سازنده بین ایرانیان، و یک راه ایجاد تفاهم و همکاری و همبستگی باشد و نباید از آن پرهیز کرد.