چین نه به خلیج فارس رحم می کند و نه به دریاهای جهان 

ماهیگیران چینی تنها در خلیج فارس نیست که به از بین بردن نسل جانوران دریایی مشغول‌اند. آنها حتی شمار کشتی‌های ماهیگیری خود را در آب‌های جزایر گالاپاگوس، منطقه‌ای که جزو میراث طبیعی است، افزایش داده‌اند.

حکومت ایران سال‌هاست که به چین مجوز استفاده از خلیج فارس را داده است و ماهیگیران و مسئولان شیلات ایران از حضور کشتی‌های ماهیگیری چین در آب‌های خلیج فارس بارها انتقاد می‌کنند و نسبت به آن هشدار می‌دهند.

بومیان خلیج فارس بارها درباره   صید غیرمجاز و بی‌رویه چینی ها در آبهای خلیج فارس هشدار داده اند آنان گفته اند که چینی موجب  نابودی مرجان‌ها و زیان‌های مالی به ماهیگیران بومی.شده انداما دولت در این باره به خاطر حفظ منافع خود با چین سکوت کرده و به نابودی آبزیان خلیج فارس دامن می زند.

مجله خبری «آبزرورس» که وابسته به شبکه تلویزیونی بین‌المللی فرانسه است،در این باره نوشته استک  این مشکل تنها مختص ایران نیست.

در این گزارش آمده است که در سال جاری میلادی شمار کشتی‌های غول‌پیکر چینی که از اقیانوس آرام عبور کرده‌اند تا در نزدیک جزایر گالاپاگوس به صید جانوران دریایی بپردازند افزایش یافته و به ۳۰۰ فروند رسیده است.

جزایر گالاپاگوس حدود ۱۰۰۰ کیلومتر از سواحل آمریکای جنوبی فاصله دارند و متعلق به کشور اکوادور هستند.

این مجمع‌الجزایر در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و دارای گونه‌هایی از آبزیان کمیاب مانند شیرهای دریایی و لاکپشت‌های سبز گالاپاگوس‌ است.

ماهیگیران چینی همواره تاکید می‌ورزند که فاصله ۲۰۰ مایل دریایی از جزایر را رعایت می‌کنند و به همین دلیل صیدشان قانونی است.

چینی ها  علاقه ‌ویژه‌ای به شکار ماهی مرکب هومبولت، ماهی تُن و کوسه دارند. در شرق آسیا نوک باله کوسه‌ها به عنوان یک غذای لذیذ از محبوبیت خاصی برخوردار است.

چین در واکنش به اعتراض‌هایی که تاکنون صورت گرفته است استدلال می‌کند که ذخایر بزرگ ماهی در این آب‌ها به اندازه کافی و دست نخورده وجود دارد و شکار ماهی در آنجا مشکلی ایجاد نمی‌کند.

فیلیپ کانستینگر از سازمان جهانی محیط زیست (WWF) ، محیط بانان و سیاستمداران، این گونه صید را ماهیگیری «غیرقانونی و بی‌نظم و بدون سند» (IUU)  می‌نامند.

کانستینگر در رابطه با ماهیگیری IUU می‌گوید: «وضعیت در سواحل آفریقا فاجعه‌بار است.» به گفته او، گارد ساحلی برخی کشورهای آفریقایی توانایی کنترل موثر قایق‌های ماهیگیری را ندارد.

سییرالئون که یکی از تنگدست‌ترین کشورهای آفریقای غربی به‌شمار می‌رود آسیب زیادی از حضور ماهیگیران چینی دیده است.

بر أساس برخی گزارش‌های موثق، چینی‌ها روزانه ۶۰ تا ۱۰۰ تن ماهی در آب‌های سیرالئون شکار می‌کنند، اما تنها ده درصد سود فروش این ماهی‌ها را به دولت سییرالئون می‌پردازند.