آشنایان امور ایران، تهدیدهای محمد جواد ظریف را در مورد بازگشت احتمالی حکومت ایران به غنی سازی بیست درصدی و بیشتر چنین تعبیر کردند که وزیر خارجه حکومت ایران احتمال خروج رژیم از برجام را مطرح می سازد – گامی که حکومت ایران هنوز از برداشته آن بیم دارد و می داند که از نظر آینده حکومت، ممکن است گامی بسیار خطرناک باشد.
در مطلبی که در هفته نامه آلمان “دِر اِشپیگِل انتشار یافت، ظریف گفت که اگر کشورهای اروپایی نتوانند انتظارات حکومت ایران را در مورد خنثی کردن اثر تحریم های اقتصادی ایالات متحده جبران گنند، رژیم ایران به غنی سازی در سطح بالا باز خواهد گشت.
در حالی که رژیم ایران در گذشته ادعا می کرد که اورانیوم سه و نمی درصدی را برای تامین سوخت کوره های اتمی آینده خود احتیاج دارد، اورانیوم بیست درصدی ظاهرا برای تامین سوخت نیروگاه کوچک امیرآباد تهران بود که برای بیست سال آینده تامین شد ولی حکومت می خواهد همچنان به غنی سازی در این سطح ادامه دهد.
غنی سازی بیست درصدی می تواند مقدمه ای برای غنی سازی هشتاد و حتی نود درصدی باشد که تنها کاربرد آن تولید بمب های هسته ای تلقی می شود.
محمد جواد ظریف، با زبان دیپلماسی، نخواست بگوید که اگر انتظارات اقتصادی ایران از جانب کشورهای اروپایی تامین نگردد، حکومت اسلامی ایران برجام را ترک خواهد گفت و آن را به گفته علی خامنه ای پاره خواهد کرد. ولی همین گفته نیز که ایران به غنی سازی بیست درصدی و بیشتر روی خواهد آورد نیز، به مفهوم نقض برجام و خروج رژیم ایران از تعهدات آن می باشد.
اکنون چندین ماه است که کشورهای اروپای غربی و در راس آن ها آلمان و فرانسه، می کوشند برای ادامه داد و ستد بازرگانی با حکومت اسلامی ایران، یک سیستم جدید برپا سازند که ادامه معاملات را امکان پذیر سازد.
ولی دو اشکال بزرگ در این راه وجود دارد که نخستین آن این واقعیت است که کمپانی های بزرگ اروپایی ادامه معاملات با ایالات متحده را بر ادامه همکاری با حکومت ایران مهمتر و پرسودتر می دانند و همزمان، از آن جا که ایالات متحده بر سیستم مبادلات پولی جهان موسوم به سوئیفت تسلط دارد، حتی اگر معاملاتی انجام شود، پول آن به ایران نخواهد رسید.
کشورهای اروپایی اکنون می کوشند برای دور زدن سوئیفت، یک سیستم جایگرین برای مبادلات پولی برپا سازند که به احتمال زیاد موفق به انجام آن نشده اند.
آگاهان اقتصادی می گویند که به هرحال، اروپا نخواهد توانست مشکلات صادرات نفت ایران را حل کند. زیرا مشتریان عمده این نفت کشورهای خاور دور هستند که اروپائیان بر آنان تسلطی ندارند و سیستم جدید مبادلات پولی نیز نمی تواند در این زمینه کارساز باشد.
به گفته کارشناسان، تلاش کشورهای اروپایی برای تنظیم سیستم جدید مبادلات پولی هنوز به نتیجه ای نرسیده و حتی اگر هم نسخه ای برای اجرای آن یافت شود، بسیار محدود خواهد بود.
