کشاکش دو جناح حکومتی بر سر آینده پست ریاست جمهوری: «آیا صلاح است به یک سپاهی داده شود؟»

در ادامه بحث و جدل پیرامون این موضوع که آیا صلاح است یک فرد سپاهی به ریاست جمهوری برسد،  روزنامه شرق نوشت: چه کسانی پای نظامیان را به انتخابات می‌کشانند؟

احمد غلامی،   سردبیر و تحلیلگر ایرانی با انتشار مقاله ای با عنوان چه کسانی پای نظامیان را به انتخابات می‌کشانند؟ در شماره امروز(شنبه)  روزنامه شرق نوشت:  برخورد محمدباقر قالیباف با حسن روحانی نشان می‌دهد او از هم‌اکنون خودش را در قامت یک رئیس‌جمهور می‌بیند؛ چراکه تحلیلگران جملگی بر این باورند که در انتخابات ۱۴۰۰ نسبت به انتخابات‌های دیگر، شاهد نوعی واگرایی بین مردم خواهیم بود.

غلامی در ادامه نوشت:  البته این امر نه‌تنها اصولگرایان را نگران نمی‌کند بلکه مایه مسرتشان است. جناحی که رفته‌رفته به سمتی گام برمی‌دارد که می‌توان آن را جناح پیروز روز‌های “فترت در سیاست” نامید.

او در ادامه افزود: هر جناح سیاسی نیازمند  به  اعتمادبه‌نفس و مقبولیت است. البته اعتمادبه‌نفس از چهره‌های قدرتمند سیاسی به وجود می‌آید و مقبولیت از حمایت حداکثری مردم.

غلامی گفت:  اما اصولگرایان نشان داده‌اند برای رسیدن به جایگاه‌های سیاسی به هیچ‌کدام از این مفاهیم نیازی ندارند؛ چراکه رسانه‌های اصولگرا هم به آنان اعتمادبه‌نفس می‌بخشند و این یکی از کارهای مهم این رسانه‌ها القای اعتمادبه‌نفس و مقبولیت به این جناح سیاسی است.

او نوشت:  از این‌رو بعد از شکست اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری ‌سال ۹۲ آنان به‌سوی “استراتژی انبساطی” گام برداشتند. احمدی‌نژاد با استفاده از همین اعتمادبه‌نفس و القای مقبولیت که از سوی رسانه‌های اصولگرا به دست آورده بود، بارها و بارها ناباورانه از خط‌های قرمز عبور کرد.

غلامی در ادامه گفت: مردم به معنای مردم یعنی کسانی که پای صندوق رأی می‌روند و به نفع جناحی در صندوق رأی می‌اندازند که الزاما از حامیان آن جریان نیستند. آن اتفاقی که در دور دوم انتخابات ۱۳۸۴ بین احمدی‌نژاد و هاشمی‌رفسنجانی رخ داد. این اتفاق جرقه‌ای را در ذهن احمدی نژاد زد که با این مردم چه‌ها نمی‌شود کرد.

او افزود:  اگرچه انتخابات آمریکا هیچ شباهتی به انتخابات ایران ندارد اما حواشی‌اش درس‌های بسیاری برای ما دارد. انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا نشان داد حتی در کشورهایی با سابقه طولانی دموکراسی باز هم خطر رفتارهای غیر دموکراتیک وجود دارد. فوکویاما در یکی از یادداشت‌های اخیرش در American purpose چنین تحلیل می‌کند: توانایی غیرعادی ترامپ در جلب توجه همگان به خودش باعث شد از این انتخابات دیر درس بگیریم.