ابراز تنفر جهانی نسبت به جنایاتی که طالبان علیه مردم افغانستان مرتکب می شوند، موجب گردیده که تلاشگران ایرانی و تلاشگران حقوق بشر در جهان نیز کارزار گسترده ای را برای محکومیت آخوند ابراهیم رئیسی به جرام ارتکاب به جنایات ضد بشری در اعدام های تابستان ۶۷ و پس از آن گسترش یابد.
آخرین تلاش در این راه، نامه مشترک ۲۵ تن از دارندگان جوایز نوبل بود که در آن، خطاب به دبیرکل سازمان ملل خواسته که یک کمیسیون تحقیقاتی برای بررسی جنایاتی که به رئیس جمهوری کنونی ایران نسبت داده می شود برپا گردد.
از نظر قوانین بین المللی و منشور سازمان ملل، چنین تقاضایی بی مورد نیست و اگر دبیرکل سازمان ملل ارائه کند، برپایی چنین کمیسیونی نیز امکان پذیر می باشد. آگاهان یادآوری می کنند که تا کنون ۳۳ کمیسیون از نوع برای بررسی جنایاتی که در چندین نقطه جهان رخ داده، برپا شده است.
ولی آشنایان به جریانات بین المللی می گویند که در شرایط کنونی جهان، این احتمال که آنتونیو گوترش چنین دستوری را برای برپایی کمیسیون تحقیق علیه آخوند رئیسی صادر کند، تقریبا صفر است. زیرا در اوج جدال بر سر برنامه های اتمی ایران، بعید می نماید که کشوری پیدا شود به اجرای این طرح رای موافق بدهد.
دارندگان جوایز نوبل، به مناسبت سی و سومین سالگرد وقوع جنایات تابستان ۶۷ این نامه را نگاشته اند که در آن، ابراهیم رئیسی یکی از قضاتی بود که پس از محاکمه سه دقیقه ای حکم اعدام صادر می کرد. در شکایت نامه دارندگان جوایز نوبل ارزیابی شده ه در اجرای دستور روح الله خمینی برای نابود کردن همه مخالفان سیاسی رژیم، حدود سی هزار نفر به چوبه دار فرستاده شده اند. این اعداد، در صورتی که درست باشد، حکایت از یک جنایات بزرگ ضد انسانی دارد.
حقوقدانان نو آشنایان به سیاست های بین المللی می گویند: گرچه احتمال این که چنین خواسته ای به مرحله اجرا برسد صفر است، ولی سود بزرگش آن است که جامعه جهانی هرچه بیشتر با جنایات رژیم ایران آشنا می شود و بدنامی حکومتی که یک قاتل بی رحم به ریاست جمهوری آن رسیده، گسترش بیشتر می یابد و جهانیان را آشناتر می سازد.
در شرایط کنونی، که رژیم ایران برای متوقف ساختن برنامه های اتمی، زیر فشار جهانی قرار دارد، شناساندن جنایات رئیسی نیز می تواند پایه های حکومت را بیش از گذشته لرزان سازد.
آشنایان امور می گویند: هر اندازه این گونه شکایات و افشاگری ها در مورد سرکردگان رژیم ایران گسترده تر شود، نمایندگان رژیم در مجامع بین المللی نیز منزوی تر خواهند شد و ضربات بیشتری بر مشروعیت رژیم وارد خواهد آمد.
احتمال دیگر آن است که اگر جدل بین المللی پیرامون برنامه های اتمی رژیم بالا بگیرد و کشورهای غربی بر شدت فشار خود علیه رژیم بیافزایند، می توانند اتهامات وارده علیه رئیسی را به یک اهرم فشار دیگر علیه حکومت اسلامی مبدل سازند.
