یک روزنامه کویتی ادعا کرد که انفجار و آتش سوزی در نطنز به دنبال حمله جنگنده های بسیار پیشرفته اسرائیلی از نوع اف ۳۵ انجام گرفته که این نیز می تواند نمونه دیگری از گزارش های جعلی و جنجال برانگیز برخی رسانه ها باشد.
کارشناسان نظامی، با بررسی محل انفجار و پیامدهای آن، که به کمک عکس های ماهواره ای مورد بررسی قرار گرفته، به این نتیجه میرسند که حادثه، در اثر انفجاری در داخل ساختمان رخ داده، زیرا اگر بمباران بود، خسارات بسیار سنگین تری به بار می آورد.
روز گذشته نیز فردی که خود را مشاور پیشین نخست وزیر اسرائیل، و دارای منابع خبری دست اول معرفی می کرد، در پیام توییتری خود ادعا کرد که جنگنده های اف – ۱۶ اسرائیلی بودند که در یکی از امیرنشین ها سوخت گیری کرده و حمله را انجام داده اند. بسیار بدیهی است که وقتی اسرائیل بمب افکن های رادار گریز و بسیار پیشرفته ای از نوع اف ۳۵ دارد که قادر است فاصله بین اسرائیل و ایران و مسیر بازگشت را بدون توقف بپیماید، نیازی به جنگنده های اف ۱۶ برای انجام چنین ماموریتی نیست.
علاوه بر این، اگر آن مکان هدف بمباران قرار می گرفت، ابعاد خسارت و ویرانی چندین برابر گسترده تر بود. در یک گزارش جعلی، حتی ادعا شده بود که روزنامه نگار لبنانی تبار اسرائیلی که خود را مشاور پیشین نخست وزیر معرفی کرده، یک روز پیش از حادثه، وقوع آن را خبر داده بود ادعایی که ذره ای از واقعیت در آن نیست.
همین روزنامه نگار ادعا کرده که هم اکنون اسرائیل حملات بیشتری را علیه برنامه های اتمی رژیم ایران و به تعطیل کشاندن آن در دست تهیه دارد. این گونه ارزیابی نیز امری بسیار بدیهی است و نیازی به “منابع محرمانه” ندارد، زیرا سران اسرائیل و ایالات متحده گفته اند که به همه اقدامات لازم دست زده خواهد شد که رژیم ایران نتواند بمب هسته ای تولید کند.
پرسش عمده آن است که چه عاملی باعث وقوع انفجار در تاسیسات سانتریفیوژ سازی نطنز شد؟
در این واقعیت که انفجار رخ داده و به دنبال آن آتش سوزی به وقوع پیوسته، تردیدی نیست.
یک احتمال می تواند حمله سایبری به شبکه کامپیوتری آن مکان باشد. ولی از آنجا که بعید می نماید سانتریفیوژهای در حال ساخت، به مواد منفجره مجهز شده بودند، بسیار بعید و حتی محال است. زیرا به وسایل در حال ساخت ماده انفجاری وارد نمی شود و مسلما گاز اورانیوم نیز تزریق نمی گردد.
این گاز در صورتی که منفجر شود، تشعشعات اتمی به دنبال میاورد که با حتمال زیاد، در آن مکان پراکنده نشده است.
به گفته آگاهان، بیشترین احتمالی که می تواند عملی تلقی شود، قرار دادن بمب در آن مکان است و این کار ممکن است توسط افرادی در داخل رژیم صورت گرفته باشد که ساخت بمب هسته ای را یک فاجعه برای ملت ایران می دانند و حاضرند با قدرت های خارجی که خواهان نابودی آن برنامه ها هستند، همکاری کنند.
بی تردید، انتقال پانصد کیلوگرم اسناد اتمی حکومت ایران از شورآباد تهران به اورشلیم نیز، با همکاری عواملی صورت گرفته که با برنامه های اتمی رژیم مخالفند و برای خنثی کردن آن، حاضرند با کشورهای خارجی همکاری کنند.
