گوهر عشقی مادری که تمام امید و آرزویش پسرش ستار بهشتی بود،که توسط نیروهای امنیتی حکومت در زیر شکنجه کشته شد، وی وقتی او را از دست داد تمام زندگیش را وقف خون‌خواهی فرزندش کرد.
وی در پیامی به مناسبت سال ۱۴۰۰ خطاب به حکومت ایران گفته است: من یک مادر داغدیده و رنج کشیده هستم که ستار پرستار و نان‌آورم بود و او را بی‌گناه کشتید. گناه فرزند من چه بود که چهار روزه او را کشتید؟ من روزها کنار قبر ستارم و شب‌ها با عکس او زندگی می‌کنم.
مادر ستار بهشتی در ادامه افزوده است : من از همه مدافعان حقوق بشر در ایران و جهان می خواهم برای دادخواهی فرزندم دادگاهی مردمی، علنی و عادلانه برگزار شود. اگر فرزند من گناهکار بوده است من مادر همین بچه‌ام و من هم گناهکارم پس من را هم به رگبار ببندید.
وی در ادامه گفته است: ستار را در راه ایران دادم و حاضرم فرزند دیگرم را هم در این راه بدهم اما از خون ستار نمی‌گذرم. من آرزو دارم جوانانی که در زندان داریم آزاد شوند. باید مملکت آزاد شود و زندانی نداشته باشیم. نباید جوانان زیر شکنجه باشند، از روزی که ستار توسط حکومت کشته شد مردم پشتیبان من بوده‌اند ، از آن‌ها ممنونم ».
خانم گوهر عشقی که زنی سالمند است، پس از کشته شدن فرزندش تصویر فرزندش را به دست گرفت و در پی احقاق حق خود و روشن ساختن حقیقت به این‌سو و آن‌سو رفت و با رسانه‌های مختلف در داخل و خارج ایران گفتگو کرد تا فریاد مظلومیت فرزندش باشد؛ هرجا رسید دست به افشاگری زد.
وی از هیچ تهدیدی نهراسید و تصویر خودش با قاب عکس پسرش در دست، تبدیل به نماد مردم بی‌پناهی شد که مورد ظلم واقع می‌شوند اما سکوت نمی‌کنند.
مادر ستار بهشتی اکنون به مادری تبدیل شده است که دلسوز همه مادران داغداری است که فرزند خود را سال‌های قبل به دلایل سیاسی از دست داده اند.
