ملت یهود امروز (یکشنبه) بنا به یک سنتی دیرین دینی، به سوگواری می پردازد و یاد بیت المقدس یهود را که نیایشگاه مرکزی یهودیان در اورشلیم بوده و دو بار در طول تاریخ ویران گردیده گرامی می دارد و آرزوی روزی را دارد که دوباره بتوان خانه خدا را در اورشلیم از نو برپا کرد و شکوه و جلال دوران حضرت داود را به این سرزمین بازگردانید.
مراسم سوگواری، بنا به تقویم عبری، در روز نهم ماه آو موسوم به تیشعا به آو برگزار می شود. ولی از آن جا که امسال این روز به شنبه افتاده بود، به علت تقدس روز شنبه، به امروز (یکشنبه) موکول گردیده است.
یهودیان مومن در تیشعا به آو روزه می گیرند و به خواندن متن های سوگواری و مَراثی انبیا می پردازند. روزهای سوگواری در آئین یهود بسیار کم است و مهمترین آن ها تیشعا به آو می باشد که با روزه گرفتن و خواندن متون سوگواری برگزار می گردد.
بنا به اعتقادات یهودیان، بیت المقدس که نیایشگاه اصلی یهودیان بود، و نخستین بار به دستور حضرت داود برپا گردید، دو بار ویران شد که هر دو بار در تاریخ نهم ماه عبری آو بود.
بنا به سنت یهودیان، بیت المقدس اول که به دست حضرت سلیمان و به دستور پدرش حضرت داود برپا گردید، در سال ۵۸۶ پیش از میلاد، بدنبال حمله امپراطوری بابل به این سرزمین ویران شد. بُخت النصر دوم امپراطور بابل دستور داد که بیت المقدس به آتش کشیده شود و این نِماد ملیت و استقلال یهودیان با خاک یکسان شود.
کمتر از یک قرن پس از آن، پادشاهان هخامنشی در ایران، امپراطوری بابل را شکست دادند و کورش کبیر دستور آزادی یهودیان و بازگشت آنان به اورشلیم را صادر کرد. پادشاهان ایران حتی به یهودیان کمک مالی کردند تا بتوانند بیت المقدس را از نو بنا کنند. ولی در سال ۷۰ میلادی که امپراطوری رُم بر سرزمین اسرائیل مسلط بود، در واکنش به خیزش یهودیان علیه آن فرمانروایان، که می خواستند یهودیان را از دین خود دور سازند، امپراطور دستور ویرانی بیت المقدس را صادر کرد و اشیاء مذهبی و به ویژه شمعدان هفت شاخه را به شهر رُم منتقل ساخت و یهودیان را به نقاط دیگر دنیا تبعید کرد.
امپراطور رم، چنان کینه یهودیان را به دل گرفته بود که نه فقط کوشید فرهنگ و دین آنان را نابود کند، بلکه دستور داد که نام این سرزمین از “اسرائیل و یهودا” به پالستین که به زبان عبری پلشتیم نامیده می شود تغییر یابد و در وطل زمان، اعراب نیز این واژه اروپایی را پذیرفتند و این سرزمین را فَلَسطین یا فِلِسطین نامیدند.
به شهادت تاریخ یهود، پلشتیم دریانوردانی بودند که از دریای اِژه در سواحل اسرائیل پیاده شدند و مدت یکصد سال یا بیشتر در بخشی از این سرزمین که در نزدیکی غزه امروز قرار دارد، حکومت کردند، ولی هیچ تمدنی از آنها باقی نماند.