شیرین نوری تحلیلگر ایرانی با انتشار مقاله ای درباره ابهامات و نگرانی های قرارداد ۲۵ ساله ایران با چین در روزنامه آسیا نوشته است : همه ما می دانیم که چین به عنوان یک کشور قدرتمند و دومین اقتصاد جهان مدتی است در راستای موازنه قدرت با کشور آمریکا و تامین انرژی مورد نیازش به دنبال حضوری پررنگ در خاورمیانه است و بنظر می رسد قرارداد ۲۵ ساله همکاری ایران و چین راهکاری مناسب جهت برقراری ارتباط بلند مدت بین دو کشور در همین راستا است.
خانم نوری در ادامه نوشته است : در این قرارداد سوالات و ابهامات فراوانی وجود دارد از جمله این که این قرارداد طویل المدت چه منافع و چه چالش هایی برای اقتصاد ورشکسته ایران خواهد داشت؟ و حال که قرار است ایران نفت خام کشور چین را بمدت ۲۵ سال تامین نماید در عوض کشور چین چه سهمی در رشد اقتصاد ایران خواهد داشت؟
وی در ادامه افزوده است : آیا این همکاری ۲۵ ساله فرصت خوبی برای کم کردن اثر تحریم ها و سرعت بخشیدن به صادرات فرآورده های نفتی به چین می باشد چرا که در طی چند سال گذشته به دلیل تحریم های آمریکا ، کشورهای روسیه و عربستان سهم صادرات نفت را از ایران ربوده اند و از همه مهمتر سرانجام منابع ارزی ایران که در چین بلوکه شده است چه خواهد بود؟
خانم نوری گفته است : از نظر بسیاری از کارشناسان در شرایطی که تحریم های آمریکا علیه ایران در راستای اعمال استراتژی فشار حداکثری به بیشترین میزان خود رسیده است، توافق بلندمدت با چین می تواند به ابزاری برای بی اثر کردن تحریم ها و فشار فزاینده اقتصادی بر جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود اما کشوری مانند ایران که زیرساخت های علمی و بسترهای فناوری برای اخذ دانش را به قدر کافی ندارد ، نمی تواند آن طور که باید تعاملات مؤثری با کشور چین داشته باشد و بعید بنظر نمی رسد که در این میان ایران تنها منابع طبیعی و انسانی خود را در اختیار چین قرار دهد.
این تحلیلگر ایرانی در پایان گفته است: آیا با انعقاد این قرارداد، با توجه به حجم بالای سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصاد ایران از جمله نفت، گاز، پتروشیمی، حمل و نقل و توسعه راه جدید ابریشم و بالا بردن قدرت حضور چین در مقابل آمریکا در منطقه، کمک به توسعه قدرت نظامی و تجهیزات دفاعی با بهره گیری از جنگ افزار های چینی و مهمتر از همه بی اثر کردن تحریم های ظالمانه آمریکا و فشار حداکثری آن ها می تواند جزو رهاورد های قرارداد با چین باشد؟؟!
وی در ادامه گفته است : اما نباید فراموش کرد که سرانجام این قرارداد با توجه به اینکه این میزان سرمایه گذاری از سوی چین در حالی که در شرایط کنونی چین برای جلوگیری از تحریم حتی در صنایع عظیم نفتی ایران نیز سرمایه گذاری یا منابع ارزی چند ده میلیارد دلاری ایران را آزاد نمی کند کمی نگران کننده خواهد بود.
