شماری از کشورهای اروپایی، با شتابی کم سابقه، ساعاتی پس از هلاکت محسن فخری زاده در شهرک آبسرد، بیانیه مشترکی صادر کرده و این رویداد را “اقدامی جنایتکارنه” نامیدند. گفتنی است که هیچ کشور اروپایی تا کنون واژه “جنابتکارانه” را نسبت به هیچ یک از عملیات آدم کشی، آدم ربائی و یا شکنجه و زندان بیگناهان به کار نبرده اند.
این شیوه نشان می دهد که برخی از کشورهای اروپایی همچنان می کوشند با این گونه واکنش های توام با مماشات، به دوستی و بازرگانی با رژیم ایران ادامه دهند.
واکنش دبیرکل سازمان ملل نسبت به هلاکت فخری زاده، بسیار عادلانه تر بود. او از همه دست اندرکاران این رویداد خواستار شد شکیبایی نشان دهند و به اقدامی دست نزنند که بحران کنونی را به سطح خطرناکی برساند.
تلویزیون بی بی سی به زبان فارسی در برنامه “شصت دقیقه” دیشب که به این بحث اختصاص یافت، از یک کارشناس حقوق بین الملل پرسید که این رویداد از نظر قوانین جهانی چگونه تعبیر می شود و آیا این، یک اقدام مشروع است.آن کارشناس گفت که قتل عواملی که ابرتروریست محسوب می شوند، در کشورهای مختلف به شکل های متفاوت تعبیر شده و برخی کشورها و از جمله اسرائیل و ایالات متحده آن را به حق می دانند.
او گفت که آن دو کشور تا کنون ده ها تن از سرکردگان عملیات تروریستی را هلاک کرده اند که نابودی اسامه بن لادن، ابومحمد المصری، شیخ احمد یاسین و قاسم سلیمانی می تواند نمونه هایی از آن باشد. ولی برخی کشورهای دیگر این کار را جنایت می دانند زیرا فرد مورد سوءقصد در دادگاه محاکمه نشده و حق دفاع به او داده نشده است.
گفتنی است که وقتی در سال های جنگ ایران و عراق، عوامل تروریستی وابسته به حکومت ایران، صدها سرباز آمریکایی را در چند سوءقصد مهیب در لبنان به قتل رساندند، هرگز به قوانین بین المللی اعتنایی نکرده بودند. وانگهی، آیا این امکان همیشه وجود دارد که بتوان متهمان به جنایات بزرگ را بازداشت کرد و به کشوری آورد که به او امکان دفاع از خود می دهد؟
منشه امیر در چند مصاحبه تلویزیونی در دو روز اخیر توضیح داد که وقتی یک تروریست انتحاری با کمربند مواد انفجاری به گروهی نزدیک می شود تا آنان را بکشد، اگر محافظان به سوی آن تروریست تیراندازی نکرده و او را به موقع از پای درآورند، خود آن ها هستند که مرتکب جنایت گردیده و یا در انجام ماموریت خود اهمال کرده و باید محاکمه و مجازات شوند.
او در یک بحث تلویزیونی دیگر گفت: محسن فخری زاده و همه کسانی که در راس برنامه های اتمی رژیم ایران قرار دارند، در واقع شرکای جنایات رژیم هستند و هر کشوری که شهروندانش مورد تهدید جانی رژیم های آدمکش قرار گرفته اند به خود حق می دهند علاج واقعه را قبل از وقوع بکنند.
منشه امیر افزود که طبق قوانین بسیاری از کشورها، اگر فردی آگاهی پیدا کند که فرد دیگری خیال ارتکاب قتل و جنایت دارد، اگر فورا به مقامات پلیس خبر ندهد، مرتکب جرم شده است. در مورد فخری زاده و همه دست اندر کاران برنامه های اتمی و موشکی رژیم ایران، بدیهی است که آن ها با این اقدامات کشتار گسترده مردم کشورهای دیگر را تدارک می بینند.
