اسرائیل را با سوریه اشتباه گرفته اند!

در اوضاع آشفته و تاسف باری که امروز در خاورمیانه حکمفرما می باشد، یک خبر را خبرگزاری های مهم جهان مهم ندانستند که آن را مخابره کنند. ولی یادآوری آن می تواند عبرت آمیز باشد.
سخن از یک دخترک سوری است که در جنگ داخلی در آن کشور زخمی شده و به وحشت جنگی مبتلا گردید و از بیماری قلبی نیز رنج می برد.
ارتش اسرائیل، برای نجات جان این دخترک، او را با هلیکوپتر، همراه با مادرش به بیمارستان منتقل کرد تا فورا تحت درمان قرار گیرد.
چند روز بعد، پزشک معالج که یک فرد جوان است، مژده داد که این دختر درمان شده و از مرگ نجات یافته است.
مادر دخترک، در یک مصاحبه تلویزیونی، بی آن که چهره اش دیده شود، از شدت شوق گریه می کرد و به سپاسگزاری از آن پزشک جوان و ملت و دولت اسرائیل پرداخت که چقدر انسانیت نشان داده و دختر او را از مرگ رهانیده اند.
او سخنی تکان دهنده گفت. آن مادر گفت: «در حالی که رهبران کشور من (سوریه) شهروندان را می کشند و آن را به سلاح شیمیایی به قتل می رسانند، اسرائیل که ظاهرا یک کشور دشمن است، فرزند مرا با هلیکوپتر به بیمارستان منتقل می سازد که او را از مرگ نجات دهد».

پزشک جوان در این مصاحبه فاش ساخت که پدرش چهل و دو سال پیش در جبهه سوریه، در جریان نبرد با ارتش آن کشور جان باخت. با این همه، او به مردم سوریه کینه ای ندارد و به کار انسان دوستانه خود افتخار می کند.

مورد دیگری نیز که در رسانه ها بازتاب نیافت، دیدار یک بانوی ایزدی از عراق، از بیمارستان های اسرائیل به هدف آموختین شیوه های روانشناسی بود که هدف آن درمان زنان و کودکان ایزدی است که در جریان جنایات داعش در عراق مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و سلامت روانی آن ها مختل شده است.

آن ها تجاوز جنسی می کنند، اسرائیل درمان می کند.

آن ها با گازهای سمی به شهروندان خود آسیب می رسانند، ولی اسرائیل آن ها را در بیمارستان می پذیرد و درمان می کند.

شاید هیچ یک از این دو مورد را مطرح نمی ساختم، اگر خبر سومی را نشنیده بودم.

از دیدگاه من، اسرائیل هنر نکرده است که حتی با دشمنان خود مروت می کند و آن ها را مورد درمان قرار می‌دهد. این وظیفه هر انسان است و اسرائیل انسان واقعی است.

ولی دردناک آن که دادگاه بین المللی جنایات جنگی، که مرکز آن در شهر لاهه در هلند است، ادعا کرده که اسرائیل علیه اهالی عرب در شرق اورشلیم جنایات جنگی مرتکب گردیده و باید محاکمه شود!

آیا تا بحال شنیده اید که دادگاهی خودسرانه بیاید و بدون وجود هیچ شکایت واقعی، کشوری را به محاکمه بکشاند؟
آن دادگاه از کدام جنایت جنگی سخن می گوید که ظاهرا اسرائیل علیه فلسطینی ها در شرق اورشلیم مرتکب شده است؟ بروید و از صد فلسطینی بپرسید که اگر قرار باشد شرق اورشلیم به کشور فلسطینی سپرده شود، آیا آنها می خواهند اسرائیلی بمانند و یا به فلسطین بپیوندند؟

مطمئن باشید که در گفتگوی خصوصی و محرمانه، نود در صدد آن ها خواهند گفت که اسرائیل را ترجیح می دهند. آنها این کشور را از نظر حقوق شهروندی و دموکراسی و تساوی حقوق، یک بهشت می دانند.

آیا آن دادگاه بین المللی، اشتباها اهالی فلسطینی شرق اورشلیم را با مردم سوریه اشتباه گرفته است که حکومتشان بر سر آن ها بشکه‌های مواد مفنجره پرتاب می‌کند و گازهای شیمیایی به کار می برد و تا بحال حدود نیم میلیون نفر از مردم خود را کشته است؟

آیا قضات دادگاه بین المللی لاهه کور هستند و نمی بینند که در یمن چه می‌گذرد و مردم عراق با چه مصیبتی روبرو هستند؟

آن ها یک نشانی را خوب می دانند و آن اسرائیل است. ولی سوراخ دعا را سخت گم کرده اند و شرم هم ندارند!