انتقادهای گزنده محمود احمدی نژاد از عملکرد رژیم، و افشاگری های او درباره ابعاد فساد و ضعف و بی کفایتی در این رژیم که در حال فروپاشی است، بازتاب گسترده ای داشت. البه پرسش در آن است که چرا وقتی احمدی نژاد ریاست جمهوری را به دست داشت، این افشاگری ها را نکرد و یا برای رفع کاستی ها به اقدام دست نزد.
ولی برخی از این افشاگری ها نشان می دهد که ادعاهای احمدی نژاد همانند رفتار کودکی است که اسباب بازی را از دستش گرفته اند و حالا او زمین و زمان را محکوم می کند.
ولی بی مناسبت نیست به یک گاف بزرگ این رئیس جمهوری پیشین حکومت ایران اشاره کنیم و این آن که، احمدی نژاد گفت که چگونه ممکن است اسرائیل از سقف مکانی در تورقوزآباد می شود و هزاران سند را توی کامیون می گذارد و با خود می برد و آب از آب تکان نمی خورد.
یک اشتباه لپی کرد این مقام افشاگر ناکارآمدی های حکومت. او تورقوز آباد را با شورآباد اشتباه گرفت. در تورقوز آباد، اسرائیل فاش ساخت که عملیات رادیواکتیو صورت گرفته بود و آژانس بین المللی نیز پس از بازرسی ها تایید کرد که آثار تشعشعات رادیو اکتیو در آن مکان به دست آمده است.
رژیم یاران، اسناد اتمی را در انباری در محله شورآباد جنوب تهران که یک ناحیه صنعتی است نگاهداری می کرد که اسرائیل آنها را ربود.
همین اشتباه لپی را روح الله خمینی در طول سالیان دراز مرتکب شده بود و آن آویختن تصویر مسجد عمربن الخطاب در اورشلیم، به جای تصویر مسجد الاقصی بود. درست است که هر دو مسجد در محوطه تپه معبد مقدس یهود قرار گرفته اند و فقط بیست متر از هم فاصله دارند. ولی مسجد الاقصی گنبد نقره ای دارد و آن ساختمان زیبای شش ضلع که گنبد طلا دارد مسجد عمر نامیده می شود که قبه الصُخره نیز نام دارد.
بدین سان، خمینی از مسجد الاقصی سخن می گفت، و مسجد عمر پشت سرش قرار داشت.
