اشتباه میکنند آنهایی که تصور میکنند قضیه افغانستان به انجام و سرانجام رسیده و طالبان بر کشور مسلط شده و یک حکومت جهل و تعصب و عقب‌ماندگی در همسایگی ایران ظهور کرده است که بسیار بدتر و خیلی خطرناک تر از رژیمی است که امروز در ایران حکومت می کند. حکومت ایران نیز کاملاً سرگردان است که با این غول که از پشت پرده به تدریج بیرون می آید چه باید بکند و چگونه باید با آن رفتار بکند و چه سیاستی در برابر آن در پیش گیرد؟
ابتدا بسیار خرسند بودند که آمریکای جهانخوار، به زعم آنها از یک منطقه دیگر در خاورمیانه بیرون رفته است.
اما بیرون نرفته است و او را بیرون راندند…
با خفت و خواری بیرون راندند و این برای حیثیت ایالات متحده و برای ابرقدرت جهانی جز خفت و خواری چیزی به بار نیاورده است و شادی کرده گفتند که همین بلا را در عراق بر سر آنها خواهیم آورد و آن ها را از حوزه خلیج فارس نیز بیرون خواهیم راند و به اسرائیل هشدار دادند که ببینید این همان سرنوشت شما میباشد و در مناطق اشغالی در واقع در سرزمینی که آنها آن را اسلامی میدانند و می خواهند اسلام بر آن سرزمین مسلط گردد همان اسلام ایرانی و یا همان اسلام طالبانی…
ده سالی کشور مصیبت‌زده افغانستان در تسلط کمونیزم بود و اتحاد جماهیر شوروی آن را ببلعد و ۱۰ سالی نیز طالبان و گروه های متعصب اسلامی بودند که به تشویق آمریکا به وجود آمدند تا نگذارند که یک کشور دیگر منطقه به تسلط کمونیسم درآید و پس از آن طالبان بودند که قدرت را به دست گرفتند و با اسلحه ای که از ایالات متحده برای آنها باقی مانده بود توانستند تسلط را بر افغانستان به دست بگیرند و پس از آن، بیست سال حضور نظامی ایالات متحده در این سرزمین نگون بخت بود و امروز پایان یافته و طالبان تصور می کند که دوباره بر آن سرزمین تسلط یافته است.
اما آیا واقعاً تسلط طالبان بر افغانستان را می‌توان امری تمام شده دانست؟ خیر این داستان سر درازی دارد…
مردم امروز افغانستان مردم سال‌های پیش نیستند.
بیست سال برخی از آنها مزه آزادی و دموکراسی نیم بند را چشیدند و عطش آنها بیشتر شده است.
زنان افغانستان بیدار شده اند.
آنها فهمیده شده اند…
در مقام ریاست بودند و امروز می‌بینیم که زنان افغانستان نخستین و پیشگامانی هستند که علیه تسلط طالبان دست به اعتراض برمیدارند.
و نبرد در پنجشیر را نباید دست کم گرفت.
پنجشیری ها اگر از حمایت کشورهای دیگر برخوردار گردند و اگر ایالات متحده سیاست درستی در پیش گیرد خواهند توانست که در برابر طالبان و زیاده روی های آنها بایستند.
قرار بود که طالبان دولت خود را اعلام کند.
گفته بودند که این کار را در جریان نماز جمعه خواهند کرد که نکردند.
برپایی یک دولت کار ساده ای نیست.
طالبان خوب می داند که جز تسلط نظامی آن هم نیم‌بند هیچ چیز دیگر در افغانستان ندارند که به مردم وعده دهند.
آنها نه پول دارند، نه آب دارند، نه آذوقه دارند و اگر تسلیحاتی دارند همان تسلیحات و همان جنگ افزارهایی است که از ایالات متحده به جای مانده است و از ارتش افغانستان و ارتشی که در واقع نجنگید و ارتشی که در برابر طالبان آنگونه که باید ایستادگی نکرد زیرا فساد مالی بر سراسر حکومت سایه افکن بود.
سالیان دراز از آمریکا پول گرفتند و به جیب ریختند.
پول گرفتند و به جای آن که صرف نیروی نظامی کشور خود کنند آن را به بانک های خارجی انتقال دادند.
اما طالبان نیز یک جنبش یکدست نیست.
طالبان از گروه‌های مختلف برپا شده است.
افرادی که به قبایل مختلف تعلق دارند و باورهای مذهبی آنها در سطوح جداگانه و متفاوت است و چگونه خواهند توانست با یکدیگر کنار بیایند.
امروز آمریکا نگران است، کشورهای اروپایی نگران هستند و حتی روسیه و چین نیز نمی‌توانند نگرانی خود را پنهان کنند که آیا افغانستان به کجا می‌رود و این حکومت طالبان چه سیاست هایی را در پیش خواهد گرفت؟ تردیدی نیست که شاخه‌ای از طالبان افراد تروریست در سطح بسیار متعصب هستند.
داعش از طالبان به وجود آمد و داعش امروز نیز بخشی از طالبان است. آن را چگونه خواهند توانست و اگر بخواهند چگونه خواهند توانست مهار کنند؟
آنها سخنان ضد و نقیض و وعده های گوناگونی می دهند اما کیست که در افغانستان و یا دیگر کشورهای جهان که به این وعده ها اعتماد کند؟!
از همان روزهای نخست و حتی ساعت نخستین وعده های خود را شکستند و نشان دادند که دروغ می گویند و تقیه می کنند و می خواهند با این ترفند بازی بتوانند با کمترین هزینه بر افغانستان مسلط گردند.
وعده ها و سخنان آنها را خوب بخوانید…
روح‌الله خمینی وعده داده و گفته بود که با به روی کار آمدن اسلام آزادی کامل در سراسر ایران برقرار خواهد شد اما یک جمله اضافه کرده بود و آن هم بر حسب شریعت اسلامی و این امروز دقیقا همان سخنی است که طالبان می گویند یا سخنگویان آنها می گویند که تصور می کنند دنیا ممکن است فریب وعده هایشان را بخورد در حدی که خانم امانپور از سی ان ان ادعا کرده و می گوید که طالبان امروز طالبان دیروز نیستند.
اشتباه می‌کند و یا به عمد دروغ می‌گوید…
طالبان گفته است از همان روز اول که زنان از آزادی های خود برخوردار خواهند بود منتها در چارچوب شریعت اسلامی و امروز می بینیم که آنها ورود زنان به ادارات دولتی را ممنوع می کنند و زن نباید کارمند باشد و زن باید در کنج خانه بماند و بیرون نیاید و اگر بیرون می‌آید سراپای خود را بپوشاند وگرنه چشم طمع بیگانگان، حریص ها و مردان بر آنها آسیب خواهد رساند و موجب فساد اخلاقی خواهد شد نه این حرام است و حرام اندر حرام است و با شریعت اسلامی تطابق نمی‌کند و زنان افغانستان امروز سخت هراسناک هستند.
بسیاری از آنها می ترسند که از خانه‌های خود بیرون بیایند و شماری دیگر نیز پا به فرار گذاشته و توانستند در کشورهای دیگر پناه بگیرند.
از اشتباهات ایالات متحده در خروج از افغانستان صرف نظر کنیم در این باره سخنان بسیار گفته شده و استدلال های گوناگون عنوان گردیده است.
اما همان جنگ افزاری که امروز مردم افغانستان را سرکوب می‌کند سلاح‌های آمریکایی است که در افغانستان به جای مانده و بخشی از این جنگ افزارهای آمریکایی را به ایران بردند و به حکومت اسلامی ایران هدیه کردند تا در ازای آن غذا و نفت و آذوقه و مایحتاج بگیرند.
بله حکومت ایران این کار را کرده و می‌کند…
حکومت ایران در واقع در سال‌های اخیر بخشی از طالبان را زیر چتر حمایتی خود داشته و خواهد داشت.
امروز کشورهای غربی به صراحت می گویند که اگر افغانستان بخواهد به راه ترور بازگردد و اگر بار دیگر آشیانه القاعده و داعش شود و اگر زنان را سرکوب کند و آزادی‌های فردی را از میان ببرد از کمک های غربی بهره نخواهد برد و امروز طالبان به پول غربی‌ها و به آذوقه و کمک آنها نیاز بسیار دارد که اگر نرسد از هم فرو خواهد پاشید زیرا قادر به اداره کردن دولت و ملت نخواهد بود.
این را طالبان خوب میدانند و از این رو می‌کوشند با ترفند بازی چهره دیگری از خود ارائه دهند.
چهره‌ای که ظاهراً معتدل است ولی اگر روزی به طور کامل بر افغانستان مسلط گردند دیگر این وعده‌ها را فراموش خواهند کرد.
حکومت ایران سردرگم است که در برابر طالبان چه سیاستی باید در پیش گیرد.
از یک سو هر دو اسلامی هستند و هر دو متعصب هستند و هر دو وعده شریعت اسلامی می دهند ولی یکی سنی و یکی شیعه است.
روح الله خمینی گفته بود که شیعیان باید رهبری جهان اسلام را به دست گیرند.
آنها در برابر طالبان که اهل تسنن و بسیار متعصب است و شیعه کشی کرده در گذشته چگونه و چکار باید بکنند؟
و فراموش نکنید که نام اصلی داعش در افغانستان داعش خراسان است این می‌تواند برای حکومت ایران یک زنگ خطر باشد.
رژیم ایران به یاد داشته باشد که نخستین خیزشی مردمی در افغانستان و نخستین تظاهرات زنان افغان در شهر هرات بود.
هرات شهر بزرگی که مرکز شیعه نشین است.
ظاهرا اگر حکومت ایران دست همکاری به طالبان افغانستان بدهد دو رژیم متعصب می توانند خاورمیانه و جهان را به آتش بکشند اما اگر سودی بماند این سود را طالبان خواهد برد و نه حکومت اسلامی ایران بنابراین آنها با افغانستان و طالبان و داعش و حقانی چه می‌توانند بکنند و چه کار باید بکنند؟
و این پرسش همچنان در بیت رهبری و در مواضع تصمیم‌گیری در ایران مطرح است و نمی دانند چه باید بکنند و از این رو راه سکوت در پیش گرفتند و علی خامنه ای و ابراهیم رئیسی می‌گویند که ما بر حسب رفتار طالبان در آینده سیاست خود را نسبت به آنها مشخص خواهیم کرد.
ظاهراً این سخن بسیار عاقلانه است اما در خفا حکومت ایران به استقرار طالبان در افغانستان یاری رسانده و می رساند.
در هر حال اگر کسی تصور می‌کند که تسلط طالبان بر افغانستان قطعی شده است سخت در اشتباه هستند.
قوم ها و قبیله های مختلف در افغانستان و گرایش‌های اسلامی متعدد و متنوع در آن کشور و نبود مدیریت و نبود امکانات مالی و مسلماً نداشتن هیچ تجربه ای در مدیریت کشور عمر درازی را ممکن است برای طالبان باقی نگذارد.
دلمان برای ملت افغانستان و برای دیگر ملت هایی که به جای رهسپاری به سوی پیشرفت و ترقی و رفاه مردم همچنان به سوی تعصب کشیده می شوند می سوزد…
ملت افغانستان…
ملت ایران…
ملت عراق…
سوری ها و لبنانی ها و همچنین ملت یمن و دیگر کشورها لیاقت بهتر از اینها را دارند و از پروردگار یکتا می پرسیم که این کابوس چه هنگام پایان خواهد گرفت؟
و ملت های خاورمیانه چه هنگام رهبرانی پیدا خواهند کرد که عاقل و باتجربه باشند و دلسوز باشند و از تعصب دست بردارند و بتوانند ملت های خود را در مسیر آزادی و تساوی حقوق و پیشرفت و ترقی و زندگی امروزی هدایت کنند…
ای پروردگار یکتا تو پاسخگو هستی…
اورشلیم؛ شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ –۴ سپتامبر ۲۰۲۱
