هولوکاست – گفتار ششم: همدستان نازی ها نیز در کشتار یهودیان دست داشتند.

در گفتار پیشین توضیح دادیم که چگونه سربازان نازی در جنگ جهانی دوم، کوتاه مدتی پس از آن که کشوری و یا شهری و یا حتی روستایی را به تصرف در می آوردند، یکی از نخستین اقداماتشان آن بود که یهودیان را به کمک اهالی و یا از روی دفاتر شهرداری و یا اسناد انجمن یهودیان، شناسایی می کردند و آن را به زور اسلحه در مکان معینی متمرکز می ساختند و سپس روانه اردوگاه های مرگ می کردند تا آن ها را در حمام های گاز خفه کنند و سپس جسدشان را به سوزانند و به خاکستر مبدل سازند.

هر چه زمان می گذشت، کشتار یهودیان به دست ماموران آلمان نازی و همدستان اروپائی آنان به صورت منظم تری در می آمد و در ابعاد گسترده تری انجام می شد.

پیش از آغاز جنگ، یهود آزاری در داخل آلمان به تشویق علنی حکومت نازی و شستشوی مغزی اهالی آن کشور مرتبا در حال افزایش بود.

با تصرف اتریش توسط آلمان هیتلری، در آن کشور نیز این وضع برقرار گردید و به دیگر کشورهای اروپائی که به تصرف نازیها درآمد سرایت کرد.

ارتش آلمان، در عین حال که برای تصرف همه کشورهای اروپائی می جنگید، به هر نقطه ای که می رسید، واحدهای ویژه ای را مامور گردآوری و بازداشت یهودیان می کرد.

این افراد ماموریت داشتند که یهودیان بازداشت شده را به مراکز مخصوصی که از پیش تعیین شده بود منتقل سازند.

در شهرهای بزرگ، معمولا یک محله یهودی نشین وجود داشت که “گتو” نامیده می شد. ولی یهودیان بسیاری نیز وجود داشتند که در خارج از گتو می زیستند.

ماموران آلمان نازی این یهودیان را به صورت دسته جمعی به داخل گتو منتقل می ساختند تا ترتیب انتقال آن ها به اردوگاههای مرگ داده شود.

مسلم است که همه اموال این یهودیان نگون بخت مصادره می شد و هر خانواده ای حق داشت تنها با دو چمدان کوچک که حاوی ضروری ترین البسه و اشیاء بود خانه های خود را ترک گویند و همه هستی و نیستی خود را برای غارتگران نازی باقی بگذارند.

انتقال آنها به بازداشتگاههای نازی و مصادره اموالشان به صورت بسیار منظم و برنامه ریزی شده انجام می گرفت.

افراد این واحدهای ویژه ارتش نازی که ماموریت آنان گردآوری یهودیان و انتقال آن ها با نقاط تمرکز بود، اکثرا اعضای اس اس و پلیس محلی بودند که همه جا را می شناختند و یهودیان را به آسانی شناسایی می کردند..

در کنار این ماموران قسی القلب و با سابقه، افراد ضد یهودی محلی نیز، همراه با آنانی که ضد کمونیست بودند، برای شناسایی یهودیان و کمونیست ها و انتقال آن ها به کار گرفته می شدند.

در مراحل نخست جنگ، پس از آنکه ارتش نازی، لهستان و چند کشور دیگر را به تصرف در آورد، ماموران نامبرده یهودیان را در اماکن ویژه گرد می آوردند و سپس آنان را به خارج از شهر می بردند.

در آن جا به یهودیان نگون بخت و بیدفاع دستور می دادند خندق های بزرگی حفر کنند.

پس از آن که حفر خندق به انجام رسید، به یهودیان دستور داده می شد که لباس های خود را درآورند و کاملا عریان شوند و در طول خندق به صف بایستند.

آن ماموران، گاهی چندان در کشتن یهودیان شتاب داشتند که حتی اجازه لباس کندن هم به آن نمی دادند و آن ها را در کنار خندق به صف قرار می دادند.

در این مرحله بود که ماموران جنایتکار و ناانسان نازی، این یهودیان را به رگبار گلوله می بستند و به قتل می رساندند تا

جسد خونین آنان به داخل خندق بغلطد و زحمت دفن احساد تا آن جا که ممکن است، کمتر شود.

این گونه بود که در بسیاری از شهرها و کشورهایی که به تصرف نازی ها در آمد، صدها هزار نفر یهودی را به قتل رساندند و در خندق های گور همگانی انبار کردند و روی آن را با خاک پوشاندند.

ولی با این شیوه، کار یهودی کشی به کندی صورت می گرفت و نازی ها در پی شیوه های دیگری بودند که روند کشتار یهودیان را ده ها برابر افزایش دهند.

با توجه به عمق یهودستیزی سنتی در کشورهای اروپای شرقی، دهها  وشاید صدها هزار نفر یهودی با این شیوه به قتل رسیدند.

ولی هنگامی که بخشهائی از اتحاد شوروی به تصرف نازیها درآمد، از آن جا که میلیون ها یهودی در آن سرزمین گسترده زندگی می کردند، این شیوه کشتار گسترش بیشتر یافت و در جمهوریهای اوکراین، روسیه سفید و نقاط دیگر کشتارهای همگانی فجیعی را به دنبال آورد.

یکی از تکان دهنده ترین حنایات از این نوع، کشتار یهودیان شهر کیف (پایتخت اوکراین) بود.

نازی ها نقطه ای را در خارج از شهر “کیف”، که “بابی یار” نامیده می شد،. در واکنش به عملیات چریکی مبارزان محلی، بیش از سی هزار نفر از یهودیان شهر را در این نقطه متمرکز ساختند و در ظرف دو روز همه آنها را به گلوله بستند و در خندق بابی یار انداختند.

پس از جنگ، بابی یار “درۀ خون” نامیده شد، زیرا اجساد هزاران انسان، از زن و کودک و پیر و جوان در زیر خاک های آن دفن شده بود.

در جمهوری های بالتیک (لتونی، لیتوانی و استونی) نیز موارد بسیاری از این گونه جنایات رخ داد.

حکومت هایی نیز در کشورهائی بودند که گرچه به اشغال آلمان در نیامده بودند، ولی داوطلبانه تسلط هیتلر را بر سرزمین خود پذیرفتند.

سران این کشورها و حتی شماری زیادی از شهروندان آن ها به تدریج به یهودآزاری و حتی کشتن آنها روی آوردند.

به عنوان نمونه، در مجارستان که خود را متحد آلمان هیتلری اعلام کرده بود، شمار زیادی از یهودیانی را نیز که از کشورهای دیگر اخراج شده بودند، در خود پذیرفت، و بدین سان، شمار کل یهودیان در مجارستان مرتبا افزایش یافت و به حدود یک میلیون نفر رسید.

چنین شمار انبوه یهودیانی که در یک کشور متمرکز گردیده بودند، اجرای نقشه شیطانی هیتلر را برای نابودی سریع آن ها آسان تر می ساخت.

گرچه حکومت این گونه کشورها که به طور داوطلبانه یوغ بندگی هیتلر را پذیرفته بودند، به اجرای دستور آلمان برای قتل عام یهودیان اشتیاق زیادی نشان نمی دادند و حتی در بسیاری از موارد از اجرای این دستورخودداری می ورزیدند، ولی در سال ۱۹۴۴ پس از آنکه آلمان هیتلری یک وعده شکنی دیگر مرتکب شد و مجارستان را نیز به اشغال رسمی خود درآورد، یهودیان آن کشور به تدریج به اردوگاههای مرگ در آشوویتس- بیرکناو (در خاک لهستان) فرستاده شدند.

جنایاتی که برخی اهالی صربستان (در یوگوسلاوی) علیه یهودیان مرتکب شدند حاکی از شقاوت و بیرحمی شدید آنان بود.

ولی از سال ۱۹۴۱ که این سرزمین نیز توسط نازیها اشغال گردید، کشتار یهودیان به صورت منظم تر و گسترده تری در آمد.

نازی ها و سرسپردگان آن ها در ظرف یک سال و دوماه، از میان ۸۰ هزار نفر یهودیان صربستان، تنها چند صد نفر را زنده باقی گذاشتند – که آن هم در واقع به این علت بود که فرصت کشتن آن ها را نداشتند.

دولت فاشیستی کرواسی نیز برای کشتار یهودیان التهاب بسیار نشان میداد و حدود دو سوم از ۳۰ هزار نفر یهودیان آن سرزمین به قتل رسیدند.

شمار قربانیان یهودی در سراسر یوگوسلاوی بر ۶۰ هزار نفر بالغ گردید.

در ایتالیا نیز، گرچه “بنیتو موسولینی” دیکتاتور آن کشور و هم پیمان هیتلر به کشتار یهودیان دست نزد، ولی قوانین ضدیهودی را به اجرا گذاشت.

ولی در تابستان سال ۱۹۴۳ که هیتلر به این هم پیمان خود نیز خیانت کرد و ایتالیا را هم به اشغال خود در آورد، کشتار یهودیان ایتالیا به طور منظم آغاز گردید.

بدین سان، تا پایان جنگ جهانی دوم، ۸ هزار نفر از ۳۵ هزار نفر یهودیان ایتالیا به اردوگاههای مرگ آشوویتس- بیرکناو فرستاده شدند که اکثر آنها به قتل رسیدند.

کشتار یهودیان یونان و بلغارستان و رومانی نیز به موازات پیشرفت جنگ و تسلط هر چه بیشتر آلمان بر اروپا، به تدریج به مرحله اجرا درآمد.

برخی اهالی رومانی نیز در کشتار یهودیان، با شور و شوق زیاد به جنایتکاران نازی یاری می رساندند.

تصویر هولناک جنایات نازی ها علیه یهودیان در جنگ جهانی دوم هنوز کامل نشده است و ما این گفتگو را در فرصت دیگری ادامه خواهیم داد و فصل دیگری از فاجعه هولوکاست را برای شما بیان خواهیم کرد.

2 دیدگاه‌

  1. با سپاس از زحمات بی دریق شما تمنا دارم نوشتار راجع به هولاکست فاشیسم را به گفتار هم پخش کنید.
    موفق و پیروز باشید
    سهیلا از دانمارک

Comments are closed.