حقوقدان خانم شیرین عبادی، نخستین شخصیت ایرانی و یگانه بانویی از این سرزمین بود که به پاس فعالیت هایی که در راه تامین حقوق شهروندان ایرانی در سیستم قضایی حکومت ایران انجام داده بود، به دریافت جایزه صلح نوبل نائل شد – امری که در سراسر جهان بازتاب گسترده ای داشت.
ولی این موفقیت بین المللی یک بانوی تلاشگر ایرانی، در داخل کشور بلای جانش شد و از همان روز اول اعلام این جایزه، مورد تعقیب و آزار رژیم قرار گرفت تا بالاخره ناچار شد آنچه را که داشت و نداشت و حتی مبلغ جایزه صلح نوبل را بگذارد تا بتواند از کشور خود خارج شود.
ولی حتی در غربت هم تهدیدهای حکومت ایران و آزار و ستم نسبت به او و نزدیکانش متوقف نشد. شاید همین واقعیت ستمگرانه بود که خانم شیرین عبادی را واداشت فعالیت گسترده در راه دفاع از حقوق مدنی شهروندان ایرانی نشان ندهد و عملا به گوشه عزلت پناه برده است. او در هیچ یک از جبهه گیری های سیاسی علیه رژیم دخالت نمی کند و استدلالش آن است که وی یک موفع حقوق بشر و نه یک تلاشگر سیاسی است.
خانم شیرین عبادی، در این گفت و شنود که از مصاحبه های نادر اوست، از زندگی خویش سخن می گوید.
