یهودستیزی، یک بیماری است که باید درمان شود! تفسیر سیاسی هفته، نوشتۀ منشه امیر

تفسیر سیاسی هفته
نوشتـۀ منشـه امیـر

دانلود تفسیر سیاسی هفته

صدر اعظم آلمان ابراز نگرانی می کند که بر دامنه یهودستیزی در کشورش افزوده شده است.

یهودیان مورد آزار قرار می گیرند و در خیابان به آن ها تعرض می شود.

حتی یک عرب اسرائیلی که این پدیده را باور نمی کرد، هنگام دیدار از برلین عرقچین یهودی بر سر گذاشت و در خیابان هدف تعرض قرار گرفت و مضروب شد.

آلمان کانون یهودستیزی اروپا بوده و بی جهت نیست که شیطانی به نام آدولف هیتلر به چنین میدانی پای گذاشت و شمار زیادی از آلمانی ها و اتریشی ها را با خود همراه کرد و آن جنایات هولناک را مرتکب گردید.

دولت آلمان و شمار زیادی از شهروندان آن می خواهند این لکه ننگ را بزدایند و ابراز ندامت می کنند و به اسرائیل یاری می رسانند و به بازماندگان هولوکاست غرامت مالی می پردازند.

یهودستیزیِ سنتی در آلمان، با اندیشه های یهودستیزانه ای که پناهجویان، با خود از کشورهای اسلامی و عربی آورده اند در هم آمیخته و این پدیده ضد انسانی را خطرناک تر ساخته است.

رئیس جمهوری فرانسه با ندامت و نگرانی، تائید می کند که در کشور او نیز یهودستیزی رشد بیشتری داشته است.

در آن کشور، که بخش چشمگیری از جمعیت آن، اعرابی هستند که از آفریقای شمالی به فرانسه مهاجرت کرده اند، در هر گوشه و مکان چهره زشت یهودستیزی به چشم خورده است و ترور اسلامی، مدارس یهودی و کنیساها و محل همایش آنان را مورد حمله قرار داده و دانش آموز و معلم یهودی کشته اند و در پاریس به فروشگاه یهودی حمله برده و چهار تن را به گلوله بسته اند.

در سرزمین هلند، زادگاه آنا فرانک که هلندی های بسیار در نجات یهودیان سهم داشتند، اکنون معلوم می شود که یهودستیزی سر بلند کرده است.

حتی در کشور دور دست استرالیا، که جمعیت غیربومی آن از اروپا و غرب به آن قاره مهاجرت کرده اند، طبق آمار منتشر شده، یهودستیزی در حال رشد است.

در ایالات متحده، درست چهارهفته پیش در روز شنبه مقدس، فردی مسلح به کنیسا، نیایشگاه یهودیان وارد می شود و نمازگرازان را به گلوله می بندد و یازده تن را از پای در می آورد.

از خود می پرسیم که چگونه است در قرن بیست و یکم، همانند دوران بربریت و قرون وسطی، همچنان یهودیان را آزا می دهند و قصد جان آنان را دارند؟

این ستیز با ملتی را که پیشگام تمدن و معنویات و اندیشه و انسانیت بوده است را، چگونه می توان توجیه کرد؟

ادعا می کنند که یهودیان نژاد پرست هستند و اسرائیل را به آپارتهاید متهم می سازند.

خودشان زن و مرد را از هم جدا می دانند و یا از نژاد برتر سخن می گویند و سفید را از سیاه و آریایی را از غیرآریایی جدا می پندارند، و بازهم، اندیشه های ناپاک خود را به یهودیان نسبت می دهند.

چه مغزض یا ناآگاه هستند آنانی که نمی دانند به باور یهود، همه انسان های دنیا از یک پدر و مادر زاده شده اند.

به باور یهودیان، انسان ها همگان از نسل حضرت آدم هستند. یعنی، همگان برابرند و همگان، برادرند و نژادی وجود ندارد و فرقی بین انسان ها نیست.

چه کسی می تواند ادعا کند که یهودیان گرایش نژاد پرستی دارند؟

ادعا می کنند که یهودیان مال پرست هستند و در فکر اندوختن ثروت.

آنان نمی دانند که در کنار تلاش برای رسیدن به رفاه مادی، که خواست هر انسان با درایت است، یهودیان همیشه از پشگامان معنویات بوده اند.

شماری از بزرگترین اندیشمندان جهان در همه رشته های علمی و فرهنگی و تربیتی و پزشکی و هنر و موسیقی یهودی هستند.

بیشترین دارندگان جوایز علمی نوبل، به تناسب میزان جمعیت، یهودی هستند که این نشان می دهند آن ها اهل دانش و خواهان پیشرفت بشریت می باشند و آنانی که خوی منفی به یهودیان نسبت می دهند، نا انسان و از دانش بدورند و از ارزش های بشری بی بهره مانده اند.

اگر یهودی مال اندوخته، از جمله به این خاطر بوده که وقتی بدخواهان و حریصان قصد کشتن آن ها را داشته اند، پول بدهند و جان خود را بخرند و از کشتار رهایی یابند.

پول پرستان آنانی هستند که در هر فرصتی یهودیان را مورد تهاجم قرار داده تا مالشان را ببرند.

اگر یهودی، در اروپا و دیگر نقاط دیگر، هرگز در مسیر کشاورزی قرار نگرفته و همیشه به اقتصاد و بازرگانی روی آورده، به خاطر آن بوده که در طول تاریخ اروپا هرگز زمین کشاورزی در اختیار یهودیان نگذاشتند که در آن کشت کنند – مبادا به مالکیت آنان در آید.

در تورات مقدس یهودیان نوشته شده که زمین مال انسان نیست. مال پروزدگار است و همگان به طور یکسان باید از زمین بهره گیرند و اگر کسی زمینی را اجاره کرد، حداکثر مدت تسلط بر آن ۴۹ سال است. تا کسی نباید اموال بسیار بیاندوزد

امپراطوری رم قدرت خود را بر اساس برده داری و استثمار دیگران بنا نهاده بود.

اعراب نیز برده داری را ترویج دادند و آن را به صورت مشروع در آوردند.

حتی در آمریکای متمدن، تا همین یک قرن پیش، برده داری در ابعاد گسترده رواج داشت و قانونی و مشروع بود.

تنها دین یهود است که برده داری را محکوم شناخته و گفته است که انسان نباید بردگی را بپذیرد و هر برده ای پس از هفت سال باید آزادی خود را باز یابد و اگر نخواست خانه اربابش را ترک گوید، حلقه ای به گوش او می آویزند تا هرکس از دور بداند که آن فرد، برده صفت است و قدر آزادی را نمی داند و از این پس باید او را “غلام حلقه به گوس” نامید.

این را، در دین یهود نوشته اند. در کدام کتاب دیگری، می توانید نظیر آن را بیابید؟

در کدام فرهنگ و دینی چنین اندیشه والایی بیان شده است؟

در تورات آمده است که حضرت موسی هنگامی که دید یهودیان در سرزمین مصر، مدت چهارصد سال بردگی فرعونیان را تحمل کرده و دم برنیاورده اند، خشم گرفت و آنان را از مصر بیرون آورد تا بتوانند در سرزمین پدری خود در آزادی زیست کنند.

در کدام دین و باور دیگری، این اندیشه آزادی و آزاد منشی را می توانید بیابید؟

در دوران بربریت، در آن ایامی که انسان ها از بامداد تا شامگاه، زحمت می کشیدند و کار می کردند، و استثمار می شدند و امکان استراحت نداشتند، یهودیت تعطیلی روز شنبه را برقرار کرد که روز استراحت و دوری از مادیات باشد و جان و روان انسان آرامش خود را باز یابد.

یهودستیزان ادعا می کنند که یهودیان قصد تسلط بر جهان را دارند و با این افترا، کشتار یهودیان و یا تبعیض علیه آنان را برحق جلوه می دهند.

چگونه یک ملت کوچک که کمتر از یک هزارم جمعیت جهان است چنین نیتی داشته باشد؟

یهودیت تنها دین جهان است که جنبه تبلیغی ندارد و کسی را با ضرب شمشیر و یا با گفتن اشهد و یا آئین غسل و تعمید یهودی نمی کند. پس به چه هدف بخواهد بر جهان تسلط یابد؟

شما خودتان هستید که به صورت علنی می گوئید که دینتان دین راستین و مرامتان مرام حقیقت است که باید بر جهان مسلط شود. یهودیان هرگز چنین سخنی بر زبان جاری نساخته اند.

آنان پایه گذار وحدانیت حق بوده اند ولی هرگز کسی را مجبور به پذیرفتن باور دینی خویش نساخته اند.

شما بودید که با شمشیر به جان مردمان افتادیدو کشورها را به اشغال درآوردید و مردمان را به زور شمشیر به باور دینی خود کشاندید.

با بی شرمی می گویند که یهودیان از نسل میمون و خوک هستند. همان یهودیانی که یکتا پرستی را به جهانیان عرضه کردند و برده داری را منسوخ ساختند و بر آزادی انسان ها تاکید کردند و از پایه گذاران پزشکی و فلسفه و هنر و ادبیات و موسیقی و روانشناسی و علوم دیگر بودند.

شما چه کردید؟ شمشیر به دست گرفتید و سرزمین ها را به اشغال در آوردید و زنان را بی عفت کردید و مردان را کشتید و کتابخانه ها را آتش زدید و فقر و بدبختی و کشتار را مرام خویش ساختید.

شما، یهودیان را از نسل عنتر و خوک معرفی می کنید.

مگر در کتب دنی شما تائید نشده که همه انسان ها از نسل حضرت آدم هستند؟

پس، حتی کتاب دینی خود را انکار می کنید؟

مگر نوشته نشده که حضرت ابراهیم پدر یهودیان، و به همان نسبت پدر اعراب بود و یهودی و عرب هر دو تبار سامی هستند؟

ما یهودیان را از نسل عنتر و میمون معرفی می کنید؟

یهود ستیزان راست گرا در کشورهای غربی ادعا کردند که یهودیان می خواستند بر دنیا مسلط شوند و از این رو فلسفه کمونیسم را به وجود آوردند.

در همان زمان، یهودستیزان چپ گرا ادعا کردند که یهودیان بودند که کاپتالیسم را به وجود آوردند تا دنیا را غارت کنند.

یهودی، انسانی است که می اندیشد و اهل منطق و استدلال است.

یهودی همیشه در تلاش یافتن راه تازه ای برای نیکبختی انسان هاست.

این واقعیت را در علم و فلسفه دیده ایم و با نام بزرگان دانش و هنر از میان یهودیان آشنایی داریم.

تا دیروز، یهودیان را می کشتند، اموالشان را غارت می کردند و یا فرمان نفی بلد آن ها را صادر می کردند.

همه جا یهودی را آزار می دادند و حق او را پایمال می کردند.

زیرا یهودی کشور نداشت. آواره بود. دولتی نداشت که پشتیبان او باشد. ارتشی نداشت که از او دفاع کند.

ولی هنگامی که یهودیان، مانند همه ملت های دربند جهان، به ویژه در اروپای قرن نوزدهم، جنبش ملی خود را پایه گذاری کردند و آن را صیونیسم یعنی دوست داشتن صیون و شهر اورشلیم نام گذاشتند، دوباره یهودستیزان به خروش درآمدند که یهودیان برای تسلط بر جهان سازمانی به راه انداخته اند.

در حکومت اسلامی ایران، حدود دو قرن پس از پیدایش صیونیسم، با نامردمی، همه پدیده های زشت جهان را به صیونیسم نسبت می دهند و این در حالی که این جنبش، تنها یک هدف دارد و آن تامین حق بازگشت یهودیان به سرزمین پدری است، همانگونه که ایرانی حق دارند به وطن پاک خویش، پس از برافتادن رژیم فتنه، باز گردد.

یهودستیزان، در ابتدا، یهودیان را به خاطر دینشان و اندیشه های آزادی طلبانه آنان مورد توهین و آزار قرار دادند.

ولی از اواسط قرن نوزدهم، آئین ملی گرایی آنان، یعنی صیونیسم را هدف تهمت و افترا قرار دادند

و اکنون، برپایی دوباره کشور اسرائیل است که آماج این توهین ها و کینه توزی ها و افتراها قرار می گیرد.

در فرن بیست و یکم، در قرنی که ارزش های انسانی دوباره جان می گیرد و معنویات انسان ها مشعل راه می شود، یهودستیزی، به شهادت خود رهبران کشورهای اروپایی، شدت می گیرد و بشریت را به چالش می کشاند.

یهودستیزی یک میکرب است.

یک بیماری است که بدن بشریت را آلوده ساخته است و بزرگان عالم باید برای ریشه کن کردن آن از پیکر انسانیت، به تلاش جدی دست بزنند.

اورشلیم – شنبه دهم آذرماه ۱۳۹۷ برابر با اول دسامبر ۲۰۱۸