تحلیلگر مشهور ایرانی، دکتر صادق زیبا کلام در یک مصاحبه تلویزیونی اعتراض کرد به این که چرا دموکراسی اسرائیل، اعراب فلسطینی را شامل نمی گردد، ولی منشه امیر در پاسخ به این انتقاد او توضیح داد که اسرائیل به اعراب شهروند خود تعهد سیاسی و اجتماعی دارد و این تعهد، فلسطینیانی را که ساکن کرانه باختری رود اردن هستند و حکومت خودگردان فلسطینی به رهبری محمود عباس بر آن انا حکومت می کند، و همچنین فلسطینیات مقیم غزه که دو گروه تروریستی حماس و جهاد اسلامی آزادی فلسطین بر آن جا مسلط هستند، شامل نمی گردد.
منشه امیر توضیح داد که فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه، هنوز خود را با اسرائیل در حال جنگ می دانند و نوع حکومت آن ها ارتباطی با اسرائیل ندارد و تعهدی برای این کشور ایجاد نمی کند و اصولا اسرائیل نباید در امور داخلی فلسطینیان دخالت کند.
کوتاه مدتی پس از این مناظره بود، که حماس تائید کرد در روزهای اخیر شماری از مخالفان فلسطینی خود در نوار غزه را بازداشت کرده است. به گفته منابع خبری عربی، این بازداشت ها از ترس آن است که به دنبال تظاهرات گسترده مردمی در لبنان و عراق، اهالی غزه نیز به خیابان ها بیایند و علیه وضع کنونی خود به راهپیمایی بپردازند.
از شمار دستگیرشدگان خبر موثقی در دست نیست. ولی منابع فلسطینی می گویند که شماری از فعالان شناخته شده گروه فتح در غزه نیز در شمار بازداشتی ها هستند. حماس خود را دشمن فتح می داند و آن گروه را به خاطر آمادگی برای مذاکرات صلح با اسرائیل محکوم می کند. از هنگامی که حماس با انجام یک کودتای نظامی، قدرت را در نوار غزه به دست گرفت، شمار زیادی از شخصیت های فتح از آن سرزمین گریختند و به کرانه باختری نقل مکان کردند – ولی شمار دیگری نیز در غزه باقی ماندند که اکنون حماس به بازداشت آنان دست می زند.
کارشناسان فلسطینی می گویند که حماس با این اقدامات پیشگیرانه و بازداشت های همگانی، می خواهد از آمدن گرسنگان غزه به خیابان ها و شعار دادن علیه حماس جلوگیری کند.
اسماعیل هنیه، دبیرکل کنونی حماس، در سال هایی که حکومت در غزه را در اختیار خود داشت، گفته بود که حماس از اندیشه مبارزه مسلحانه با اسرائیل دست بر نخواهد داشت، و اگر واکنش اسرائیل، محاصره دریایی و زمینی غزه باشد، فلسطینیان می توانند با یک تکه نان خشک و یا حبه زیتون، شکم خود را سیر کنند.
تعجب از آن است که رژیمها و گروههای “مردمی” مثل جمهوری اسلامی در ایران، بشار اسد در سوریه، حزب الله لبنان، حماس در غزه، بوکو حرام در آفریقا، الشباب در سومالی، حوثی ها در یمن، ساندینستها در نیکاراگوئه، کاستروئیست در کوبا، انقلابی سوسیالیستی بولیواری در ونزوئلا و … انقدر از تجمع مردم وحشت دارند. در جمهوری اسلامی ایران که از ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ عملا حکومت نظامی برقرار است، ماموران گشت ارشاد و بسیج و سپاهی و لباس شخصی و … بر شهرها مسلط هستند و مردم را بدون جهت در خیابانها بازرسی میکنند، به خانه ها می ریزند و “اجتماع” مردم به هر شکلی مگر قوم ساندیس خوار ممنوع است و مجازات دارد. آخر این رژیم مردمی چرا انقدر از مردم می ترسد؟ (جواب: رژیم از مردم نمی ترسد، بلکه نگران سلطنت طلبها و ضد انقلاب است که کم کم ۹۵ درصد مردم را تشکیل میدهند.)