در نخستین انتخابات شورای مشورتی قطر، هیچ یک از ۲۶ تن بانوانی که قصد ورود به میدان سیاست را داشتند، موفق به ورود نشد و سی تن مردانی نیز که وارد این شورا شدند، از اختیاراتی برخوردار نیستند. با این همه، برگزاری این انتخابات نخستین، هر اندازه که نمایشی ارزیابی شده، ممکن است سرآغاز یک پیشرفت سیاسی در آن امیر نشین باشد.
پانزده تن از ۴۵ نفر افرادی که شورای مشورتی جدید قطر را تشکیل می دهند، از جانب امیر قطر منصوب می شوند و بقیه نیز حتی اگر تصمیماتی را به تصویب برسانند، فرمانروای قطر ملزم به اجرای آن نیست و هرگونه خود بخواهد عمل خواهد کرد.
آگاهان می گویند که این اقدام نمایشی، ایجاد این تصور در دنیاست که امیرنشین قطر نیز به سوی دموکراسی گام بر می دارد. ولی همین انتخابات نمایشی نیز ممکن است پایه های آزادی های سیاسی بعدی را تشکیل دهد.
قطر باید سال آینده میزبان بازی های اولمپیک باشد و از این رو نمی خواهد در رسانه های جهانی به عنوان یک دیکتاتوری معرفی شود – و این در حالی که امیر قطر همانند فرمانروایان دیگر حوزه خلیج فارس، سرزمین و حکومت را متعلق به خود می داند و مردم به عنوان رعیت محسوب می شوند.
در عین حال، شمار افرادی که در انتخابات روز گذشته حق رای داشتند، بخش کوچکی از جمعیت آن امیرنشین را تشکیل می دهد. این افراد کسانی هستند که اجداد آن ها از نود سال پیش ساکن قطر بوده و شهروند آن سرزمین محسوب می شوند و این در حالی که بیش از دو سوم از اهالی قطر کارگران و کارمندان خارجی محسوب می شوند و از حق شهروندی برخوردار نیستند.
قطر از پنجاه سال پیش دارای یک شورای مشورتی بود که همه اعضای آن از سوی خود امیر قطر تعیین می شد.
آگاهان می گویند که امیر قطر همیشه یک فرد جاه طلب بوده که می خواسته است در میان کشورهای عرب و در صحنه جهانی موقعیت ویژه ای داشته باشد. در همین راستا بود که امیر قطر با اختصاص دادن یک بودجه کلان، شبکه تلویزیونی الجزیره را به زبان های عربی و انگلیسی برپا کرد و برخی سازمان های ترور عربی و اسلامی و از جمله حماس را تحت سرپرستی خود قرار داد و با رژیم ایران روابط دوستانه برقرار کرد و در همان حال روابطی نیز با اسرائیل داشته و دارد.
به خاطر همین حمایت قطر ار تروریسم عربی و اسلامی بود که چند سال مورد تحریم شورای همکاری خلیج فارس قرار گرفت. ولی سال گذشته به عضویت این سازمان بازگردانده شد.
