فلسطینیان در غزه انسان های نگون بختی هستند.
خیلی نگون بخت هستند.
هیچ چیز ندارند.
حتی آب آشامیدنی سالم نیز ندارند.
برق هم به طور منظم ندارند. کار هم ندازند. بیکاری آنقدر زیاد است که جوان تحصیل کرده می گوید که حاضر است به رایگان کار کند و حقوقی نگیرد، ولی دست کم به او غذا و جای خواب داده شود – که آن هم به آسانی به دست نمی آید.
فلسطینی های غزه آدم های بدبختی هستند، زیرا در یک زندان بزرگ گرفتار آمده اند و راه گریز ندارند.
لعنت افریدگار بر همه آنانی که باعث این نکبت شده اند.//
ولی یک لحظه به گذشته بازگردیم، و به حال بپردازیم، تا ببینیم که چه کسانی مسوول این ذلت و محنت هستند.
یازده سال پیش، اسرائیل همه سربازان خود را از غره بیرون آورد و همه شهرک های اسرائیلی نشین در غزه برچیده شد و همگان به اسرائیل بازگشتند و تسلط بر نوار غزه را به طور کامل به دست حکومت خودگردان فلسطینی سپردند.
اسرائیل به فلسطینیان گفت: این سرزمین مال خودتان و هرطور که خواستید آن را اداره کنید.
انتظار می رفت که رهبران فلسطینی ها از این اقدام به گرمی استقبال کنند و سرنوشت خویش را به دست گیرند و با صدها میلیون دلار پولی که از سراسر دنیا به صندوق آن ها جاری شد، مدرسه درست کنند، بیمارستان بسازند، کار ایجاد کنند و به رفاه مردمان بپردازند.
ولی آن ها به جای آن که گامی برای نیک بختی مردم خود بردارند، مبلغ کلانی از این کمک های مالی را به جیب خود ریختند و بقیه را صرف فعالیت های تروریستی کردند.
کوتاه مدتی پس از خروج اسرائیل از غزه بود که حماس علیه حکومت خود گردان به کودتای نظامی دست زد، شماری از برادران فلسطینی را کشت و بقیه را فراری داد و خود بر قدرت مسلط شد.
به یاد داریم که چگونه در جریان آن کودتا، افراد حماس به سوی ساق پای دویست جوان فلسطینی که از طرفداران فتح بودند ، به اتهام آن که با اسرائیل همکاری دارند، شلیک کردند و آن ها را تا ابد مفلوج و معلول ساختند. دنیا حتی از این جنایت آگاه نشد و یا به آن توجهی نکرد.
خالد مشعل سرکرده حماس که در سوریه جای خوش کرده بود، و اسماعیل هنیه رهبر کنونی حماس که در آن هنگام تسلط بر غزه را به دست گرفت، در یکی از نخستین سخنرانی های خود اعلام کردند که مبارزه مسلحانه را تا نابودی اسرائیل ادامه خواهند داد و اگر اسرائیل بخواهد غزه را به محاصره درآورد، هیچ مانعی ندارد، زیرا فلسطینیان قادرند با یک تکه نان خشک و چند حبه زیتون شکم خود را سیر کنند – و امروز فلسطینی ها به آن درجه از محرومیت و ذلت نزول کرده اند که حتی آن یک تکه نان و چند حبه زیتون را هم ندارند.
اسرائیل برای تامین رفاه مردم غزه و بهبهود زندگی آنان، همه تلاش لازم را به کار برد.
از روز اولی که قدرت را در غزه به خود فلسطینی ها سپرد، به آن ها گفت که اگر می خواهند، می توانند فرودگاه خودشان را داشته باشند و حتی یک باند فرود در نقطه ای به نام دهنیه برپا شد.
اسرائیل برای راه اندازی این فرودگاه، فقط یک شرط گذاشت که ورود و خروج ها تحت کنترل و نظارت باشد، تا فلسطینی ها نتوانند از راه هوایی اسلحه وارد کنند و تروریست های مقیم خارج به غزه باز گردند.
آیا این شرط اسرائیل، منطقی و عادلانه نبود؟
ولی فلسطینی ها که حاضر به پذیرفتن این شرط نبودند، از روز اول برای بازرسان و گمرکچیان اسرائیل مشکل ایجاد کردند و حتی علیه آنان به تیرانداری پرداختند و یک تن را نیز کشتند.
اسرائیل به ناچار فرودگاه را برچید و پروازها متوقف شد و بدین سان، فلسطینیان ارتباط هوایی خود را از دست دادند.
اسرائیل در اندیشه برپایی یک بندر برای فلسطینی ها در غزه بود، ولی آن ها بارها و بارها کوشیدند از طریق دریا اسلحه دریافت کنند و افرادی به عنوان ماهیگیر به دریا رفتند تا اسلحه ها را تحویل بگیرند و بدین سان برنامه احداث بندر منتفی شد و ماهیگیری فلسطینی ها نیز به همان چند صد متر اول دریا محدود گردید.
در خط مرزی مصر با غزه یک گذرگاه بزرگ برپا کردند تا از طریق آن اهالی غزه بتوانند به راحتی به کشورهای دیگر رفت و آمد کنند. ولی حماس از روزی که با انجام یک کودتای نظامی قدرت را به دست گرفت، هیات بازرسان بین المللی را که نمایندگان مصر و حکومت خودگردان فلسطینی نیز در آن عضویت داشتند، بیرون کرد و اعلام داشت که خود به تنهایی نظارت بر گذرگاه مرزی الرفح را به دست می گیرد.
نتیجه آن شد که مصر نیز آن گذرگاه را بست و تنها در موارد بسیار ضروری آن را باز گشایی می کند.
حماس اعلام کرده بود که به مبارزه مسلحانه علیه اسرائیل تا نابودی این کشور ادامه خواهد داد.
حماس فقط حرف نزد، بلکه برای اجرای نقشه شیطانی خود، به تلاش پرداخت و شروع به تولید راکت کرد تا به سوی اسرائیل پرتاب کند.
در ظرف چند سال، بیش از هیجده هزار راکت و خمپاره از داخل غزه به سوی مردمان اسرائیل شلیک شد و زندگی اهالی جنوب کشور را مختل ساخت.
نتیجه چه شد؟
نتیجه آن شد که اسرائیل ورود آهن آلات به غزه را ممنوع ساخت و دیگر تیرآهن ساختمانی نیز وارد غزه نشد، زیرا آن را ذوب کرده و برای تولید راکت به کار می بردند.
سرکردگان حماس و دیگر سازمان های ترور به حفر تونل های زیرزمینی از غزه به سوی خاک اسرائیل پرداختند تا دزدانه وارد خاک این کشور شوند و به خرابکاری بپردازند و آدم بشکشند.
نتیجه: صدور سیمان به غزه نیز محدود گردید، زیرا برای ایجاد سقف بتونی برای این تونل ها به کار می رفت.
این داستان، طولانی است، ولی خلاصه آن که ورود اکثر کالایی که ممکن بود کاربرد نظامی نیز داشته باشد ممنوع شد.
حکومت ایران هم مرتبا تلاش می کرد در غزه رخنه یابد.
گروه موسوم به جهاد اسلامی آزادی فلسطین را برپا کرد و متخصصین سپاه پاسداران را به غزه فرستاد تا شیوه تولید راکت های دقیق تر و حتی موشک را به تروریست های فلسطینی یاد دهند.
خلاصه آن که راه دریایی غزه مسدود شد، راه هوایی مسدود شد، راه زمینی محدود گردید و ورود کالا به غزه نیز تحت مقررارت سختی قرار گرفت.
چه کسی گناهکار است؟
از سوی دیگر، حماس به تسلط بر غزه بسنده نکرد، بلکه به توطئه چینی برای دست زدن به کودتای مشابه در کرانه باختری پرداخت و با حکومت خودگردان درافتاد و جدال شدت گرفت.
نتیجه آن که، محمود عباس اعلام داشت که از این پس حاضر نیست حقوق کارمندان و ماموران دولتی در غزه را بپردازد که در خدمت حماس باشند و در راه براندازی حکومت خودگردان فعالیت کنند.
نتیجه چه شد؟
حکومت خودگردان حتی پرداخت هزینه ارسال گازوئیل از اسرائیل برای نیروگاه برق غزه را متوقف ساخت و امروز غزه با کمبود شدید برق روبرو می باشد.
نتیجه چه شد؟
امروز در غزه بیکاری و گرسنگی و بیماری وجود دارد، ولی حماس و جهاد اسلامی و دیگر تشکلات تروریستی همچنان شاخ و شانه می کشند و اسرائیل را به نابودی تهدید می کنند.
امامان جمعه در غزه، مرتبا در خطبه های خود به یهودیان توهین می کنند و از جنگ خیبر و قتل عام یهودیان در جنگ های حضرت محمد سخن می گویند که تهدید می کنند که سرنوشت اسرائیلیان بهتر از سرنوشت یهودیان در جنگ خیبر نخواهد بود. آن ها در خطبه های خود می گویند که شمشیر اسلام، تا نابودی کامل یهودیان، کنار گذاشته نخواهد شد.
پس چه کسی مسوول وضع دردناک مردم غزه است.
وخیم تر از همه این ها، اسرائیل به هدف ایجاد اشتغال برای فلسطینیان غزه، بی آنکه امنیت کشور را به خطر افتد، در خط مرزی یک ناحیه بزرگ صنعتی برپا کرد که کارگران فلسطینی بتوانند به آسانی، صبح سرکار بیایند و شامگاه به خانه خود بازگردند.
ولی ترور فلسطینی، که دید این مرکز صنعتی بسیار شکوفا شده، با بمب گذاری و تعرض مسلحانه موجب بسته شدن آن مجتمع صنعتی گردید، تا کارگر فلسطینی بیکار بماند و آسان تر بتوان او را به سوی ترور سوق داد.//
ترور فلسطینی حتی گذرگاهی را که از طریق آن روزانه حدود یک هزار کامیون کالا و مایحتاج به غزه وارد می شد، ویران ساخت تا آذوقه به دست مردم غزه نرسد و آن ها گرسنه بمانند و ناچار شوند سر به شورش بگذارند.
اسرائیل گاز سوختی به غزه می رساند. ولی در هفته های اخیر ترور فلسطینی دوبار مرکز ارسال گاز و لوله های آن را منفجر ساخته است تا مردم غزه بدون گاز بمانند و رنج برند و محنت بکشند.
حتی در آخرین دور اغتشاش ها، از ورود سیصد کامیون حامل کالا و مایحتاج از اسرائیل به غزه جلوگیری کردند، تا موجب کمبود شوند و محنت مردمان را بیشتر سازند.
آیا دنیا این واقعیات را می داند؟ قطعا می داند، زیرا خبر آن در رسانه ها منتشر شده است. ولی هیچکس به آن توجهی نکرده است.
اگر اسرائیل را نکوهش می کنند که چرا با ادامه محاصره غزه، آن جا را به زندان بزرگ فلسطینیان مبدل ساخته، پس چرا مصر مرزهای خود را به روی اهالی غزه باز نمی گذارد؟
پاسخ خیلی روشن است: حماس می خواهد همان تعرض و تجاوز علیه اسرائیل را در مورد مصر نیز اِعمال کند.
حماس در غزه، در واقع شاخه ای از اخوان المسلمین مصر است که بر آن کشور مدتی حکومت کرد و فجایع آن را دیدیم.
از دیدگاه مصر، حماس با گروه های ترور اسلامی در شبه جزیره سینا نیز همدست است و به آن ها پناه می دهد.
این رفتار از دیدگاه فرمانروایان مصری، یک گناه نابخشودنی است.
پس چه شگفتی دارد که مصر نیز علیه حماس و دیگر سازمان های ترور فلسطینی در غزه محاصره زمینی و دریایی و هوایی ابرقرار می کند؟
پس چرا حماس تظاهرات خود را در مرز مصر برگزار نمی کند؟ چون اسرائیل را دیوار کوتاه می داند. چون می داند که سربازان اسرائیلی بسیار انسان تر از سربازان کشورهای دیگر هستند که ممکن است همه آنان را به رگبار گلوله ببندند.
چرا شورای حقوق بشر سازمان ملل، فقط اسرائیل را محکوم می کند و چرا مصر را مقصر نمی دانند؟
و باز هم این پرسش که چرا در قطعنامه شورای حقوق بشر که یکی از ظالمترین نهادهای سازمان ملل علیه اسرائیل است، کوچکترین اشاره ای نشده که حماس بدکاری کرده که تظاهرات خود را در خط مرزی اسرائیل و با شعار “راه پیمایی بزرگ بازگشت” برگزار ساخته و تهدید کرده است که یک میلیون انسان را وارد خاک اسرائیل می کند؟
اسرائیل بارها و بارها به حماس هشدار داد که از این کار دست بردارد و امنیت و به حق حاکمیت اسرائیل آسیب نرساند، وگرنه با واکنش دفاعی روبرو خواهد شد.
اسرائیل این هشدار را پیشتر داده بود، ولی موثر نیافتاد، زیرا حماس خون می خواست. می خواست عده ای کشته شوند و هیاهوی بین المللی برپا گردد تا حماس بتواند نهادهای بین المللی را به جان اسرائیل بیاندازد، و می بینیم که چنین شد، ولی به قیمت خون آن صد و بیست نفر و یا بیشتر فلسطینیانی تمام شد که در راه اجرای هدف های تجاوزکارانه حماس جان خود را از دست دادند.
حکومت اسلامی ایران، برای تامین هزینه این اغتشاشات، میلیون ها دلار پول در اختیار حماس قرار داد. این پول ها توسط گروه موسوم به جهاد اسلامی ازادی فلسطین در اختیار حماس قرار گرفت.
اسرائیل همیشه دیوار کوتاه بوده و این بار نیز هست. همیشه کاسه کوزه ها را سر اسرائیل شکسته اند که نتیجه آن حمایت از ترور بوده و هر اندازه ترور ادامه یابد، برنگون بختی خود فلسطینیان افزوده می شود.
این را کشورهای دنیا باید درک کنند.
اورشلیم – شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ ، نوزدهم ماه مه ۲۰۱۸
به یاد داریم=آوریم
زیتون را هم ندارند.=را نیز بیابند.
فرودگاه( دهنیه) را برچید و
به عنوان ماهیگیر به دریا رفتند=می رفتند.
آهن آلات به غزه را نیز ممنوع ساخت
هزینه ارسال گازوئیل از اسرائیل=هزینه ارسال گازوئیل-ئیل=گاز(اسرا+ئیل)گاز اسرائیل.
کمبود شدید برق روبرو می باشد.=وجود دارد.
جنگ های حضرت محمد سخن می گویند=مسلمانان سخن می گویند((در اینجا تشکر می کنم از عنوان مناسبی که خوانده شد در مقابل عنوانی که نوشته شده، ممنون از درک خوب شما،چون سالها است معتقدم محمد در زنده بودنش نتوانست اسلام واقعی را به بربرها بیاموزد و دق کرد و اسلامی که طراحی خدایی داشت را در سینه به گور برد و نوه و نتیجه های او هم چنین شدند و حسین ابن علی جرمش همین بود که اسلام را از محمد جدا می دید و خودش پیوسته می گفت: نمی تواند اسلام را ببیند چون واقعیت محمد جدش مانع دید او است و اگر محمد کنار می رفت او همین اسلام را که بقیه می دیدند می دید پس در بیابان هلاکش نمی کردند.
که شمشیر اسلام، تا نابودی کامل یهودیان، کنار گذاشته نخواهد شد((ممنون مهربان امیر این شمشیر همان شمشیری است که در بیت الله حرام به دنبال حسین بود که گفت:با این کارت حلال خدا را حرام کردی یزید،پس سر به بیابان می گذارم تا خونم در مکان حرام نریزید.مهربان امیر این عین مهربانی شما است جون متن شما را حس می کنم،لمس می کنم،بر دلم می نشیند))
اسرائیل این هشدار را پیشتر داده بود، ولی موثر نیافتاد، زیرا حماس خون می خواست. می خواست عده ای کشته شوند و هیاهوی بین المللی برپا گردد تا حماس بتواند نهادهای بین المللی را به جان اسرائیل بیاندازد، و می بینیم که چنین شد، ولی به قیمت خون آن صد و بیست نفر و یا بیشتر فلسطینیانی تمام شد که در راه اجرای هدف های تجاوزکارانه حماس جان خود را از دست دادند.
این را کشورهای دنیا باید درک کنند.
اورشلیم – شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ ، نوزدهم ماه مه ۲۰۱۸
با تشکر
خدای یهود و جهود و مسلمان و نصاری شاهده که این گفته های اقای مناشه امیر عین حقیقته خاک عالم بر سر ماها که اسممون مسلمانه ولی اکثریتمون نفهم و جنایتکار و ضد بشریم ینی این خدای موسی و عیسی و محمد کجاست که شر این اخوندا رو از سر ما کم کنه که دیگه جانمان به لبمان رسید و هرچی اتیشه تو خاورمیانه از گور این حرام لقمه ها بلند میشه
اشتباه بزرگ اسراییل اینست که کار را تمام نمیکند باید به غزه حمله وکار حماس را برای همیشه یکسره کند موساد یکی از قوی ترین دستگاههای اطلاعتی دنیاست چرا حسابهای بانکی مسئولین حماس وخصوصا فیلمهای زندگی مخفی پر مسئله انها را به نمایش درنمی اورد که همگان بفهمند اینها چه کسانی هستند اسراییل مقصر اصلی است که با این جماعت مماشات میکند