در اخبار شنیدیم که اسرائیل موافقت کرده همه اطلاعاتی پزشکی میلیون ها نفر افرادی را که با واکسن ساخت فایزر واکسینه می شوند، در اختیار آن کمپانی قرار دهد. یعنی، اسرائیل در واقع به آزمایشگاه بزرگ بالینی برای یک کمپانی خارجی مبدل می شود.
حالا پرسش آن است که چرا اسرائیل حق چنین توافقی را با یک کمپانی آمریکایی- آلمانی دارد، ولی می گویند که حکومت اسلامی ایران حق ندارد با دولت کوبا قرار بگذارد که ایران به جایگاه آزمایش واکسن ساخت کوبا مبدل گردد؟
یک باو دو هوا که نمی شود!
پاسخ آن است که چنین مقایسه ای درست نیست و قیاس مع الفارق محسوب می شود: یعنی، مقایسه کردن دو چیز که با هم تفاوت اساسی دارند.
اجازه بدهید منظور را مشخص سازیم: واکسن فایزر که اسرائیل تزریق میلیون ها دوز آن را در کشور آغاز کرده، واکسنی است که از همه مراحل سختگیرانه آزمایش و تایید نهادهای بهداشتی جهانی گذشته و مورد تایید بین المللی قرار گرفته و استفاده از آن بی خطر توصیف شده است. همکاری اسرائیل با فایزر، فقط انتقال اطلاعاتی مربوط به پدیده های پس از تزریق، و عوارض جانبی احتمالی می باشد و این در حالی که واکسن کوبایی هنوز مرحله سوم و بسیار مهم آزمایش بالینی را نگذرانده و می خواهند آن را به روی مردم ایران آزمایش کنند که آیا مفید است و یا آدم می کشد.
تفاوت بین اقدام اسرائیل و تصمیم رژیم ایران، از زمین تا آسمان است!
سپاهی حسین سلامتی، فرماندۀ زیاده گوی سپاه پاسداران، در سخنان امروز خود (سه شنبه) ادعا کرده می گوید: جنگ هشت ساله با عراق، ملت ایران در در چشم جهانیان عزیز کرد و به آن ها عزت و افتخار داد. سلامی گفت: در این جنگ تحمیلی، قدرت های غیر الهی، تحقیر شدند.
این یاوه سرایی ها از زبان سلامی در حالی بیان می شود که در جنگ هشت ساله، نیم میلیون نفر از مردم ایران قربانی شدند، دو میلیون نفر آواره گردیدند و هزاران میلیارد دلار به کشور خسارت وارد آمد و در عاقبت امر خمینی اعلام کرد که جام زهر را می نوشد و به آتش بس گردن می نهد. دولت عراق حتی یک دلار هم به ایران خسارت نپرداخت.
حالا حسین سلامی به ملت ایران پاسخ دهد که کجای این جنگ، برای ملت ایران عزت و اقتدار به وجود آورد و چگونه قدرت های غیر الهی را منهدم ساخت؟
هدف خمینی از این که جنگ را شش سال طولانی تر ساخت، آن بود که صدام را براندازد و حکومت اسلامی را بر عراق مسلط سازد. ولی از اجرای آن عاجز ماند و آن که صدام را برانداخت و به چوبه دار آویخت، آمریکا بود. پس کجای این واقعیات می تواند موجب افتخار رژیم ایران باشد؟
