در ترکیه از ساعات بامداد(یکشنبه) حوزه های رای گیری شروع به کار کرده و انتخابات عمومی آغاز گردیده است. این انتخابات برای آینده ترکیه تا حدود زیادی سرنوشت ساز خواهد بود، زیرا اگر اردوغان دوباره پیروز شود، ترکیه را بیش از گذشته، به سوی دیکتاتوری خواهد کشاند و بر شدت ماجراجویی های حکومت اردوغان افزوده خواهد شد. ولی اگر یکی از رهبران سکولار برگزیده شود، این انتظار می رود که ترکیه از تعصب گرایی مذهبی تا حدودی دور شود و سرکوب پایان گیرد و ترکیه دوباره بکوشد به سوی دموکراسی باز گردد تا شاید به عضویت اتحادیه اروپا پذیرفته شود.
رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه پس از ۱۵ سال حضور بلامنازع در صحنه سیاسی ترکیه در این انتخابات امروز با مهمترین چالش های انتخاباتی از زمان به دست گرفتن قدرت در ترکیه روبه‌رو خواهد شد. با آن که رجب طیب اردوغان در دوران اول نخست وزیری خود توانست وضع اقتصادی ترکیه را بهبود بخشد، ولی در سال های اخیر شیفته قدرت شد و در رویای به دست گرفتن رهبری جهان اسلام فرو رفت.
در ارزیابی های نخستین گفته شده که انتخابات ممکن است به دور دوم کشیده شود و اردوغان در دور اول اکثریت لازم را به دست نخواهد آورد. ولی در یک ارزیابی دیگر گفته شده که او ممکن است ۵۱ درصد آرا را به دست آورد و انتخابات به دور دوم کشیده نشود.
هر چند رجب طیب اردوغان همچنان نامزد پیشتاز انتخابات ریاست جمهوری است اما محرم اینجه نامزد حزب جمهوریخواه خلق که سخنران توانایی نیز هست در هفته‌های اخیر با اقبال گسترده‌ای روبه‌رو شده است. محرم اینجه یک آموزگار سابق و عضو صریح اللهجه پارلمان ترکیه است.
اردوغان ضمن انتقاد از بی تجربگی محرم اینجه او را یک کارآموز سیاسی خوانده است.در مقابل نیز محرم اینچه رقیب اصلی اردوغان او را فاشیست نامیده و از او خواسته است که به خانه اش باز گردد. اینچه برای جلب آراء مردم، شدیدا اردوغان را مورد انتقاد و افترا قرار داده و از جمله ادعا کرده است که اردوغان با اسرائیل تبانی داشته است.
رئیس جمهوری ترکیه در روزهای گذشته و همزمان با افزایش اقبال به نامزد مخالفان دولت از احتمال تشکیل یک دولت ائتلافی در کشورش سخن به میان آورده است. گردهمایی انتخاباتی محمد اینجه در شهر ازمیر با استقبال گسترده روبرو شده است شمار شرکت کنندگان در این گردهمایی بالغ بر یک میلیون نفر ذکر شده است این درحالی است که تعداد شرکت‌کنندگان در گردهمایی انتخاباتی رجب طیب اردوغان در استانبول به مراتب کمتر از این بود نظرسنجی ها می‌گوید اردوغان در دور اول قادر به کسب اکثریت آرا نخواهد بود و انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد. حزب عدالت و توسعه نیز ممکن است پس از ۱۶ سال اکثریت مطلق خود را در پارلمان ترکیه از دست بدهد.
اگر اردوغان این بار نیز قدرت را به دست بگیرد، طبق قوانینی که در یک سال اخیر از تصویب پارلمان گذارنده، دارای اختیارات فوق العاده و بی سابقه خواهد بود که در واقع او را به یک دیکتاتور مبدل می سازد. اکنون پانزده سال است که اردوغان در سمت نخست وزیر یا رئیس جمهوری در ترکیه حکومت می کند و هر سال آن کشور را یک گام دیگر به دیکتاتوری نزدیک تر کرده است.
اردوغان پس از کودتای دو سال پیش در ترکیه با اخراج و بازداشت جمع کثیری از روشنفکران و افراد سکولار زیر نام همکاری با فتح الله گولن یا همکاری با کودتاگران روزنامه‌نگاران مستقل را بازداشت نموده و اقدام به بستن نشریات مخالفان دولت نمود. همچنین با نزدیکی به روسیه و دور شدن از آمریکا و مخالفتش با اتحادیه اروپا و اسرائیل زمینه ساز سقوط ۱۷ درصدی لیره ترکیه در مقابل دلار شده است.
اردوغان در آخرین نطق انتخاباتی خود ادعا کرد که این بار به یک پیروزی بی سابقه دست خواهد یافت. ولی بی تردید، این یک ادعای انتخاباتی برای پوشاندن این واقعیت است که بسیاری از مردم ترکیه از اقدامات دیکتاتوری وی روز گردانیده اند.
روشنفکران و الیت ترکیه به ویژه روندگان راه آتاتورک را بر آن داشته تا از اردوغان و سیاستهایش فاصله بگیرند. حال پرسش این است که آیا ترکیه باز به سوی دیکتاتوری مطلق خواهد رفت یا با رای آوردن یک رئیس جمهوری سکولار و دوری از فرقه گرایی مذهبی ترکیه به سوی دموکراسی و آزادی گام برخواهد داشت تا بتواند تا بتواند جایش و موقعیتش در میان کشورهای جهان به ویژه در اتحادیه اروپا را به دست آورد.
با سلام به نظر من بهترین کسی که می تواند برای دوران بعد از اردوغان بیاید، ایلکر باشبوغ است. این دوره به احتمال زیاد اردوغان برنده است ولی اسرائیل باید بعد از انتخابات روابطش را با ترکیه بهبود دهد و با اردوغان تنشزدایی کرده و از روابط دوستانه ترکیه و روسیه برای جدا کردن روسیه از ایران استفاده کند و از ارتش ترکیه در عراق و سوریه در دوران بعد از اردوغان علیه ایران استفاده کند. اسرائیل به همکاری سه جانبه با ارکیه و روسیه نیاز دارد. تا در دوره بعدی از ایلکر باشبوغ برای ریاست جمهوری حمایت شود. چون از بدنه ارتش است و با سواد است و ارتشی ها روابط دیرین خود با اسرائیل را حفظ می کنند و اگر یک ارتشی مثل باشبوغ رییس جمهور شود با همکاری اسرائیل حکومت ایران را ساقط می کند. اسرائیل خودش را برای دوره بعدی اماده کند منتهی حالا باید از در دوستی بیاید و بعد از باشبوغ در دوره بعدی حمایت کند. ارتشی ها از ایرانی شدن کشورشان متنفرند. الان هم در قضیه تحریم نفتی شاهد خیانت روسیه به ایران هستیم و در سوریه عملا روسیه بخاطر ترکیه به ایران پشت کرد و اجازه ورود ارتش ترکیه به شمال روسیه را داد با اینکه ایران از ترکیه متنفر بود ولی بخاطر روسیه چیزی نگفت. این یعنی دوستی ترکیه با روسیه باعث فاصله گرفتن روسیه از ایران می شود که از این وضعیت اسرائیل هم باید استفاده کند و وارد همکاری با پوتین و اردوغان علیه ایران شود. اواخر امسال و اوایل سال اینده سال حساسی است اگر استفاده نکنید بازنده اید. برای شکست جمهوری اسلامی باید از قدرت های محلی استفاده کنید. مطمئن باشید امریکا علاقه ای برای جنگ و یا تغییر حکومت ایران ندارد. خود اسرائیل باید بعد از انتخابات ترکیه با روسیه و ایران برای تغییر حکومت ایران در سال اینده توافق کند.
برخی بر این باورند که اگر خمینی با بختیار مصالحه میکرد و انقلاب رخ نمیداد، سرنوشت ایران به مسیر دیگری میرفت؛ اما بنظر من اردوغان بهترین گواه برای اثبات اشتباه بودن این باور است.
در ترکیه هیچ انقلابی رخ نداده اما اردوغان گام به گام در همان مسیر جمهوری اسلامی پا میگذارد:
تهیج مذهبی افراد ساده (روستایی و فقیر) که هیچ وقت دیده نشده اند و استفاده ابزاری از آنها؛
نسبت دادن تمامی مشکلات داخلی به بیگانگان (آمریکا و اسراییل) با فرافکنی و نظریات توطئه؛
القاء مردمی بودن حکومت با هوچی گری تبلیغاتی (توی رودربایستی قرار دادن مردم)؛
قدرت دادن به افراد بی لیاقت اما وابسته و فراری دادن نخبگان کشور؛
فساد گسترده مالی و مافیای حکومتی؛
نابود کردن استقلال ارتش و تبدیل آن به نیروی سرکوبگر حکومت؛
خفه کردن دگراندیشان و مخالفان با ترور فیزیکی یا شخصیتی؛
تحریکات ایدئولوژیک و مداخلات نظامی در کشورهای منطقه با هدف برپایی امپراتوری؛
تغییر قانون اساسی برای ایجاد یک دیکتاتوری مطلقه؛
ترساندن مردم از نابودی کشور و اسلام در صورت سرنگونی حکومت؛
و صدها عملکرد مشابه دیگر.
در اصل دلیل اصلی پیدایش این نوع حکومتها وجود زمینه و پتانسیل های مخرب در این جوامع است که قرنها پنهان مانده و امثال خمینی و اردوغان (با کمک برخی شرکای خارجی) تنها آنرا فعال نموده و از آن نهایت بهره برداری را میکنند.
پتانسیل هایی مثل باورهای نادرست دینی و مذهبی (حتی قومی)؛ اعتماد و یا تنفر احساسی و بی منطق (سفید و سیاه)؛ فقر، بیسوادی و ناآگاهی عمومی؛ و در یک کلام ناتوانی اکثریت مردم از درک ریشه های واقعی مشکلات کشور (اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی…).
لذا هر کشوری به واسطه دارا بودن چنین پتانسیل های مخربی، چه با انقلاب و چه بی انقلاب، در مسیر تشکیل چنین حکومت هایی حرکت کرده و دیر یا زود در این باتلاق فرو خواهد رفت.
مبارزه داخلی با این حکومتهای عوام فریب نیز (همانند بیماری سرطان) بسیار دشوار است زیرا که در یک چرخه ویرانگر، از طرفی قدرت خود را از ناآگاهی مردم گرفته و از طرف دیگر دائما بر دامنه این ناآگاهی و بیماری جامعه می افزایند. چه بسا که تنها راه علاج همانند بیماری سرطان یک جراحی خارجی باشد؛ عاقبتی که دو حکومت صفوی و عثمانی (الگوهای حکومت فعلی ایران و ترکیه) در نهایت به آن دچار شدند.
بی تردید حکومتهای ایران و ترکیه به این تشابهات آگاه اند و برای همین، پنهان و آشکار، همواره از یکدیگر پشتیبانی میکنند.