عمران خان، نخست وزیر پاکستان در گفت و گو با مجله آلمانی “اشپیگل” گفت: د اگر تهران مستقیما با ریاض وارد جنگ شود، “فاجعه‌ای” به بار خواهد آمد که ویرانی‌های آن دامن‌گیر کشورهای سراسر دنیا به‌ویژه کشورهای فقیرتر می‌شود و قیمت نفت سر به فلک خواهد کشید».
او تاکید کرده است که به رغم تلاش‌های او در یک سال گذشته برای میانجیگری میان رژیم ایران و عربستان سعودی، تا سران دو کشور خواهان حل‌وفصل اختلاف‌ها نباشند، هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را وادار به گفت‌وگو و مذاکره صلح‌آمیز کند.
نخست وزیر پاکستان گفت: وضعیت جنگی که بر یمن حاکم است، بسیار اسفناک و وخیم است، «وقتی به قدرت رسیدم، بی‌درنگ پیشنهاد میانجیگری در یمن را مطرح کردم. یک فاجعه عظیم بشری آن‌جا در جریان است. با حکومت اسلامی ایران صحبت کردم و سپس با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، وارد گفت‌وگو شدم.»
یادآور می شود که سال گذشته نیز پاکستان به پیشنهاد واشینگتن برای میانجیگری میان رژیم ایران و عربستان سعودی وارد میدان شد و ابراز امیدواری کرد که دو کشور بتوانند اختلاف‌های خود را با دیپلماسی حل‌وفصل کنند.
اما تلاش‌های میانجی‌گرانه عمران خان برای خاموش کردن آتش اختلاف‌ها در منطقه به کندی پیش رفت و به نتیجه ای نرسید و آن‌چه «جنگ نیابتی» بین ایران و عربستان در یمن خوانده می‌شود، همچنان پابرجاست.
ریاض پیشتر تهران را متهم کرده بود که در سال گذشته به تاسیسات نفتی آرامکو دست داشته است. اما تهران آن را رد کرد و ادعای دست داشتن در این حملات، آن را به حوثی‌های یمنی مورد حمایتش نسبت داد.
عمران خان دوباره سال گذشته به تهران و هم به ریاض سفر کرد تا راه گفت‌وگوها برای تنش‌زدایی از وضعیت پیش‌آمده پس از حمله به منافع نفتی عربستان را هموار کند.
در ادامه این میانجیگری ، فیصل بن فرحان، وزیر خارجه عربستان، نیز در گفت و گو با رویترز” گفت که ریاض آماده گفت‌وگو با حکومت اسلامی ایران است «اما این مسئله در واقع به خامنه ای بستگی دارد».
پیشتر نیز عادل الجبیر، وزیر مشاور در امور خارجه عربستان سعودی، گفته بود که دولتی‌ها در ایران حرف از مذاکره بین ایران و عربستان می‌زنند، اما قدرتی ندارند،قدرت اصلی دست سپاه پاسداران است که آنها هم خواستار مذاکره نیستند.
پس از روی کار آمدن حکومت اسلامی در ایران روابط پاکستان و ایران سرد و خصومت‌آمیز شد. پیش از این، در زمان سلطنتِ محمد رضا شاه پهلوی ، پاکستان و ایران دارای روابط دوستانه و عمیقی بودند.
روابط ایران و پاکستان با وجود دارا بودن مرزهای خاکی مشترک، هیچگاه گرم توصیف نشده‌است و نوعی از اجبار در خرده روابط سیاسی و اقتصادی دو طرف، موجب قطع نشدن کامل روابط بوده‌است. دولت‌های سنی‌مذهب پاکستان، هیچگاه مایل به جانشین کردن رابطه با ایران شیعی، بجای روابط گرم با دول سنی‌مذهب عرب حوزه خلیج فارس نبوده‌اند و در موارد متعددی، به موجب فشارهای وارده از جانب کشورهای عرب و آمریکا، حاضر شده‌اند روابط اقتصادی با ایران را قطع نمایند.
