یک گروه از کسانی که یادروز هولوکاست را برگزار می کند، افرادی هستند که به “کودکان تهران” شهرت دارند. سخن از صدها تن کودکان یهودی لهستانی می باشد که خانواده هایشان آن ها را برای فرار از چنگال نازی ها به اتحاد شوروی فرستادند. بسیاری از این پدر و مادرها به دست آلمان هیتلری به قتل رسیدند و کودکان آن ها یتیم شدند، ولی جان سالم به در بردند.
سازمان های یهودی این کودکان نگون بخت را شناسایی و گردآوری کردند و در سال ۱۹۴۳ با آن که جنگ همچنان در اروپا بیداد می کرد، آنان را با اجازه دولت ایران، به تهران منتقل ساختند تا از آن جا به اسرائیل پرواز داده شوند.
دولت و ملت ایران، این کودکان نگون بخت را با آغوش باز پذیرفتند و با ماندن آنان در تهران موافقت کردند. مدتی بعد، امکان فرستادن این کودکان به اسرائیل، که هنوز به استقلال خود دست نیافته بود، فراهم آمد و آنان راهی سرزمین اسرائیل شدند.
در طول سال های اخیر شمار زیادی از افراد درگذشته اند. ولی هنوز شماری از آنان زنده هستند و هرسال در چنین روزی گرد هم می آیند تا خاطره اقامت در تهران و نجات از مرگ را زنده کنند و سپاس خود را نسبت به ملت و دولت دوران جنگ بیان کرده باشند.
ماجرای کودکان تهران، تنها یک مورد از میهمان نوازی ها و انسان دوستی های حکومت پیشین ایران و مردم آن سرزمین نسبت به یهودیان می باشد.
در جنگ جهانی دوم، صدها خانواده یهودی لهستانی نیز که با خطر فرستاده شدن به بازداشتگاه های مرگ روبرو بودند، به ایران پناهنده شدند و با اقامت آنان در ایران موافقت گردید و بدین سان از خطر مرگ نجات یافتند.
یک مورد دیگر از انسان دوستی ها و میهمان نوازی های دولت و ملت ایران، در سال ۱۹۴۸ یعنی کوتاه مدتی پس از اسقتلال اسرائیل بود که دولت عراق برای تلافی جویی دستور اخراج یهودیان آن کشور را صادر کرد و همه اموال آن ها توسط دولت بغداد مصادره شد.
هزاران نفر یهودی عراقی، تقریبا با دست خالی وارد خاک ایران قرار گرفتند. آن ها به تهران انتقال یافتند و در محوطه بزرگ آرامگاه یهودیان موسوم به بهشتیه مستقر شدند تا ترتیب انتقال آنان به اسرائیل داده شود.
این ها، تنها سه نمونه از انسان دوستی و میهمان نواری ملت ایران نسبت به یهودیان می‌باشد.
مهمان نوازی جزو ذات ایرانیان است . بر همین اساس است که سیخ الئیس سعدی شیرازی فرموده:
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
تو کز محنت دیگران بیغمی نشاید که نامت نهند آدمی
درود و هزاران درود
انسانها هیچ دشمنی با هم ندارند بلکه این دولتها هستند که از روی جهالت ملتها را به جان هم میاندازند. یاد دوستان یهودی خودرا در ایران همیشه گرامی میدارم انها خیلی ایران دوست بودند و کار خودرا در سطح عالی انجام میدادند